هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر به ستایش یک پادشاه می‌پردازد و بیان می‌کند که خداوند همه جهان را به او سپرده است. او اشاره می‌کند که قلمرو پادشاه آن‌قدر گسترده است که نمی‌توان شهرهایش را شمرد و حتی از زمین فراتر رفته و به آسمان رسیده است.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم ادبی و تاریخی است که برای درک بهتر آن، خواننده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۵۵
شاها بتو ایزد همه آفاق سپرد
نتوان بدو ماه شهرهای تو شمرد
چندانکه زمین بود همه ملک تو شد
زین بس نقبی بر آسمان باید برد
نتوان بدو ماه شهرهای تو شمرد
چندانکه زمین بود همه ملک تو شد
زین بس نقبی بر آسمان باید برد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
