بدان خدای که بیرنگ نقش انسان را
ز روی قدرت بر سطح آب زد پرگار

که تا ز خدمت تو دور مانده ام ناکام
مرا نه دیده بخفت و نه بخت شد بیدار

کرده آنست که از کرده دوست
چون بود زشت حکایت نکنند

آه و صد آه که از مخدومان
نبود عفو و عنایت نکنند