هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان دغدغه‌های فلسفی و عرفانی خود می‌پردازد. او از ناکامی در یافتن پاسخ سوالاتش از دنیاپرستان و درویشان می‌گوید و اشاره می‌کند که درویشان حقیقی به معنا توجه دارند، نه ظواهر. شاعر از گذشت زمان و بی‌پاسخی سوالاتش ناراحت است و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که پاسخ سوالات متعالی (لاهوتی) نیز باید از همان سطح باشد. او امیدوار است که خداوند این مشکلات را حل کند و توفیق را از او می‌طلبد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از اصطلاحات تخصصی (مانند لاهوت) ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

بخش ۲ - مقدمه

سؤالی چند ما را بود زین پیش
نه از دنیاپرست از سر درویش

نه از دنیا پرستان دیدمی کام
نه از درویش دل بگرفت آرام

که درویشان معنی در قبابند
دغل بازان صورت کام یابند

فلک گردیده ویدون چند سالست
که این سیاره در خانه وبالست

مرا در دل خلیدی گه گهی خار
که تا کی بشکفد این گل بگلزار

چو کس ننهاد گام گفتگو پیش
بگویم من جواب گفته خویش

که آب جوی هستی را شتابست
جهان نقشیست کاندر روی آبست

که گر نقش مرا بنیان نماند
درین بیرنگ کس حیران نماند

سؤالات از چه از لاهوت بالاست
جوابش نیز لاهوتیست پیداست

کند حق حل این مشکل بتحقیق
ز ما اقدام و از الله توفیق
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱ - بسم الله الرحمن الرحیم
گوهر بعدی:بخش ۳ - سؤال اول
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.