هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از دل‌بستگی و عشق عمیق خود سخن می‌گوید. او از ارزش دل و سری می‌گوید که در راه عشق و سودا فدا می‌شود و از خاک‌شدن و پراکنده‌شدن در جستجوی معشوق یاد می‌کند. همچنین، شاعر به ناتوانی در رعایت ادب در برابر تماشای معشوق اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، زبان شعر کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۴۱
خوشا دلی که اثیرش کند تمنایی
خوشا سری که توان کرد صرف سودایی
نبرد باد زکوی توام که خاکم کرد
به جستجوی تو هر ذره زو به صحرایی
ز چاک سینه درون دلش توانم دید
ادب نمیدهدم رخصت تماشایی
خوشا سری که توان کرد صرف سودایی
نبرد باد زکوی توام که خاکم کرد
به جستجوی تو هر ذره زو به صحرایی
ز چاک سینه درون دلش توانم دید
ادب نمیدهدم رخصت تماشایی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
