هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و اشتیاق خود به معشوق سخن می‌گوید و از دل خود می‌خواهد که در این فرصت شادمانی کند. او به تنهایی معشوق و حضور شمع و پروانه اشاره می‌کند و این لحظه را ویژه می‌داند.
رده سنی:
همه سنین
این متن یک شعر عاشقانه کلاسیک است که هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای برای گروه‌های سنی مختلف ندارد و می‌تواند برای همه قابل درک و لذت‌بردن باشد.
شمارهٔ ۳۰
امشب که رخش خانه فروز من و تست
خوش باش ای دل که وقت سوز من و تست
بنشسته و جز شمع کسی به پیشش نیست
پروانه بیا بیا که روز من و تست
خوش باش ای دل که وقت سوز من و تست
بنشسته و جز شمع کسی به پیشش نیست
پروانه بیا بیا که روز من و تست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
