هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از عشق و محبت به معشوق سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که جانش بدون روی او محنت‌اندوز نباشد و جهان بدون نور وجودش تاریک بماند. او زیبایی معشوق را به روز تشبیه می‌کند، اما آرزو می‌کند که روز جدایی از او هرگز فرا نرسد.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های شعری ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۴۷
بی روی تو جان محنت اندوز مباد
عالم بی آن شمع شب افروز مباد
روی تو به روز ماند از نیکویی
اما به روز من که آن روز مباد
عالم بی آن شمع شب افروز مباد
روی تو به روز ماند از نیکویی
اما به روز من که آن روز مباد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
