هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر عشق و اشتیاق شدید به معشوق است که غم او دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و چهره‌اش از خورشید نیز درخشان‌تر است. شاعر از غم فراق می‌سوزد و نگران است که مبادا خورشید نیز از دیدن روی معشوق، نور خود را از دست بدهد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. این شعر更适合 افرادی که توانایی تحلیل ادبی و درک مضامین عرفانی-عاشقانه را دارند.
شمارهٔ ۵۹
ای آن که غمت بدهر شور اندازد
روی تو بر آفتاب نور اندازد
میسوزم ازین غم که مگر روی تودید
خورشید که نور را به دور اندازد
روی تو بر آفتاب نور اندازد
میسوزم ازین غم که مگر روی تودید
خورشید که نور را به دور اندازد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
