هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر خطاب به کسی که به گلزار علاقه دارد، می‌گوید که گل‌ها نماد چهره معشوقان هستند و معشوقان همیشه به عاشق خود توجه دارند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که او را فراموش نکند، زیرا معشوقان به عاشق خود رو می‌آورند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عاشقانه و تمثیل‌های به‌کار رفته در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و درک عمیق‌تر آن نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۷۹
ای آن که تو را میل به گلزار بود
دانی که چرا گل همه رخسار بود
یعنی که مرا مبو که معشوقان را
از عاشق خویش روی در کار بود
دانی که چرا گل همه رخسار بود
یعنی که مرا مبو که معشوقان را
از عاشق خویش روی در کار بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
