۱۴۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹۲

دردی است طمع که نیستش درمانی
گنجی است یقین که نیستش پایانی

خاک در فقر توتیایی است بزرگ
کان حیف بود به چشم هر سلطانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.