هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ طمع به عنوان درد بی‌درمان و یقین به عنوان گنج بی‌پایان سخن می‌گوید. همچنین فقر را خاکی ارزشمند می‌داند که حتی سلاطین نیز به آن حسادت می‌کنند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در متن برای درک بهتر به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد که معمولاً از سن 15 سالگی به بالا حاصل می‌شود.
شمارهٔ ۱۹۲
دردی است طمع که نیستش درمانی
گنجی است یقین که نیستش پایانی
خاک در فقر توتیایی است بزرگ
کان حیف بود به چشم هر سلطانی
گنجی است یقین که نیستش پایانی
خاک در فقر توتیایی است بزرگ
کان حیف بود به چشم هر سلطانی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
