هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که هرگاه فرصتی می‌یابد تا از غم‌هایش بگوید، افرادی نامحرم و ناجنس به او می‌گویند که چگونه از ابر ببارد و از زمین بروید. این متن احساس تنهایی و ناامیدی شاعر را در بیان دردهایش نشان می‌دهد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «نامحرم» و «ناجنس» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۷
هرگه که دلم فرصت آن در جوید
کز صد غم خویشتن یکی برگوید
نامحرم و ناجنس در آن دم گویی
کز ابر ببارد، از زمین بر روید
کز صد غم خویشتن یکی برگوید
نامحرم و ناجنس در آن دم گویی
کز ابر ببارد، از زمین بر روید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
