هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر غم و اندوه مردم به دلیل مرگ شروان شاه است. این مرگ باعث ناراحتی و اشک‌ریزی همگان شده و قلب‌ها را خشک و روح‌ها را پژمرده کرده است. مردم، چه زن و چه مرد، از تلخی این فقدان رنج می‌برند و صبر در برابر این مصیبت دشوار است. شاعر تأکید می‌کند که مرگ امری اجتناب‌ناپذیر است و همه با آن مواجه خواهند شد.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عمیق مانند مرگ، غم و اندوه است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و ممکن است باعث ناراحتی آن‌ها شود. همچنین، زبان شعر کلاسیک و استفاده از استعاره‌های پیچیده، فهم متن را برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.

شمارهٔ ۲ - در رثای شروانشاه اخستان

جمیع الناس غمگینٌ که شروان شاههم مرده است
وفات شاههم اکنون طرب من قلبهم برده است

بهذا الصرصر العاصف کزو شروان مشوّش شد
درخت القلبشان خشک و گل الارواح پژمرده است

زن و مرد بلد جمله لِاَجل تلخی موتش
خراشان وجه، گریان چشم، بریان قلب و آزرده است

اگر چه موته صعبٌ لهم الصّبر اولی تر
که انفاس همه خلقان علیهم یک یک اشمرده است

وگر باور نمی داری که ما قَد قلته صدقٌ
فقل لی ایُّ مکتوبٍ که اسمش مرگ نسترده است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱ - نسخهٔ معجون اُسقُف
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.