هوش مصنوعی:
این آیات از سوره علق، اولین آیات نازل شده بر پیامبر اسلام(ص)، با تأکید بر خواندن و یادگیری به نام خدا آغاز می‌شود. سپس به آفرینش انسان از علق و نعمت آموزش توسط خدا اشاره می‌کند. در ادامه، به رفتار طغیانگرانه انسان هنگام احساس بی‌نیازی پرداخته و هشدار می‌دهد که بازگشت همه به سوی خداست. همچنین، به فردی که دیگران را از نماز بازمی‌دارد، تذکر داده و عواقب تکذیب و رویگردانی از حق را بیان می‌کند. در پایان، دستور به سجده و نزدیکی به خدا داده می‌شود.
رده سنی:
12+
مفاهیم این آیات شامل توحید، آفرینش، و مسئولیت انسان در برابر خداوند است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و مناسب است. همچنین، هشدارها و تذکرات موجود در آیات نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سن 12 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
سورة العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ﴿۱﴾
(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن.
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴿۲﴾
آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید.
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ﴿۳﴾
بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است.
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴿۴﴾
آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت.
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴿۵﴾
به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد.
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ﴿۶﴾
راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود.
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ﴿۷﴾
چون که خود را در غنا و دارایی ببیند.
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ﴿۸﴾
محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود.
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ﴿۹﴾
دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ﴿۱۰﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد).
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ﴿۱۱﴾
آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد.
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ﴿۱۲﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود).
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ﴿۱۳﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ﴿۱۴﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد).
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ﴿۱۵﴾
هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم.
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ﴿۱۶﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم).
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ﴿۱۷﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند).
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ﴿۱۸﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم.
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩﴿۱۹﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است).
به نام خداوند بخشنده مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ﴿۱﴾
(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن.
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴿۲﴾
آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید.
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ﴿۳﴾
بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است.
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴿۴﴾
آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت.
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴿۵﴾
به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد.
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ﴿۶﴾
راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود.
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ﴿۷﴾
چون که خود را در غنا و دارایی ببیند.
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ﴿۸﴾
محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود.
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ﴿۹﴾
دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ﴿۱۰﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد).
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ﴿۱۱﴾
آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد.
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ﴿۱۲﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود).
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ﴿۱۳﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ﴿۱۴﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد).
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ﴿۱۵﴾
هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم.
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ﴿۱۶﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم).
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ﴿۱۷﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند).
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ﴿۱۸﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم.
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩﴿۱۹﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است).
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:سورة التين
گوهر بعدی:سورة القدر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
