سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱
برو به گوهر
همه نیکند هیچ خود بد نیست
آنکه نیکو نباشد آن خود نیست
جز یکی نیست در همه عالم
صد مگو ای عزیز من صد نیست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
توحید تو پیش ما همه شرک و دوئی است
اثبات یگانگی همه عین دوئیست
از وحدت و اتحاد بگذر که احد
ایمن ز منی باشد و فارغ ز دوئیست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۳
برو به گوهر
دیدم رندی که سید رندانست
از هر دو جهان گذشته و رند آن است
در گنج بقاست گر چه در کنج فناست
پیداست به ما و از جهان پنهانست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
برو به گوهر
تخت دل من مسخر شاه منست
شاهی به کمال شاه دلخواه منست
او سید من باشد و من بندهٔ او
این سید و بنده نعمت الله منست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷
برو به گوهر
میخانه تمام وقف یاران منست
هر رند که هست جان جانان منست
درد دل بیقرار درمان من است
وین دُردی درد دائما آن منست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸
برو به گوهر
درد تو ندیم دل شیدای منست
ورد تو نهان و آشکارای منست
کفر سر زلف تو که جانم به فداش
کفرش خوانند نور ایمان منست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹
برو به گوهر
این عین که عین جملهٔ اعیانست
عینی است که آن حقیقت انسانست
در آینهٔ دیده ما بتوان دید
اما چه کنم ز دیده ها پنهانست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲
برو به گوهر
مخموری و میکده نجوئی حیف است
با ما سخن از ذوق نگوئی حیف است
میخانهٔ عاشقان سبیل است به ما
تو در طلب جام و سبوئی حیفست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۳
برو به گوهر
او بر دل تو همه دری بگشاده است
در گوشهٔ دل گنج خوشی بنهاده است
در بندگیش ز عالم آزاد شدیم
مقبول غلامی که چنین آزاد است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴
برو به گوهر
یاری که دلش ز حال ما باخبر است
او را با ما همیشه حالی دگر است
ماتشنه لبیم بر لب بحر محیط
وین طرفه لب بحر ز ما تشنه تر است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵
برو به گوهر
مردود بود کسی که مردود وی است
مقتول بود کسی که مردود وی است
بی جود وجود او وجودی نبود
هر بود که هست بودی از بود وی است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶
برو به گوهر
رب الارباب رب این مربوب است
وز حضرت احباب همه محبوب است
در صورت و معنیش نظر کن به تمام
تا دریابی که طالب و مطلوبست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷
برو به گوهر
آئینهٔ حضرت الهی دل تو است
گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
دل بحر محیط است و در او دُر یتیم
در صدفی چنین که خواهی دل توست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸
برو به گوهر
گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
وان مظهر الطاف الهی دل تو است
مجموعهٔ مجموع کمالات وجود
از دل بطلب که هر چه خواهی دل تو است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۹
برو به گوهر
واصل به خودم عین وصالم اینست
بر حال خودم همیشه حالم این است
در آینهٔ ذات مثالی دارم
تمثال مثال بی مثالم این است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
در دیدهٔ ما هر دو جهان آینه است
جانان چو نماینده و جان آینه است
عینیست که باطنا نماینده بود
هر چند که ظاهرا نهان آینه است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۲
برو به گوهر
در گلشن ما ناله بلبل چه خوشست
نوشیدن مل به موسم گل چه خوشست
گوئی چه خوشست طاعت از بهر خدا
می نوش ببین که خوردن مل چه خوشست
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۳
برو به گوهر
ذات و صفت و فعل همه آن وی است
بود همهٔ خلق به فرمان وی است
جمعیت عالم و پریشانی او
در مرتبهٔ جمع و پریشان وی است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۴
برو به گوهر
عالم بر رندان به مثل جام می است
ساقی و حریف و جام می جمله وی است
دریا و حباب و موج آبست بر ما
خود جام حباب خالی از آب کی است
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۶
برو به گوهر
دریاب و بیا که نازکانه سخنی است
دانستن این سخن برای چو منی است
در صورت و معنیش نظر کن به تمام
تا دریابی که یوسف و پیرهنی است