سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۰
برو به گوهر
ای باد صبا به کوی آن دلبر کش
احوال دلم بگوی اگر باشد خوش
ور زانکه برای خود نباشد دلکش
زنهار مرا ندیده‌ای دم درکش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۱
برو به گوهر
ای جان جهان و روشنائی همه خوش
آرام دلی و آشنائی همه خوش
بر ما گذری اگر کنی سلطانی
ور بوسه مزید بر فزائی همه خوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۳
برو به گوهر
گفتی چونی بیا که چون روزم خوش
چون روز همی درم می‌دوزم خوش
تا روی چو آتشت بدیدم چو سپند
می‌سوزم و می‌سوزم و مسوزم خوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۷
برو به گوهر
ناگه بزدم دست بسوی جیبش
سرمست شدم ز لذت آسیبش
دستم نرسید سوی جیبش اما
المنة الله که بر دم سیبش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۲
برو به گوهر
ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش
وی عالم عیش و ایمنی وقت تو خوش
در سایهٔ زلف تو دمی میخسبم
تو نیز موافقت کنی وقت تو خوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۳
برو به گوهر
ای روی چو آفتاب تو شادی کش
وی موی تو سرمایه ده، جمله حبش
تنها تو خوشی و بس در این هر دو جهان
باقی تبع تواند گشته همه خوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۶
برو به گوهر
ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش
ای پشت جهان به حسن چوپان رو بخش
از باغ جمال تو چه کم خواهد شد
زان سیب زنخدان، دو سه شفتالو بخش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۷
برو به گوهر
ای کرده به پنج شمع روشن هر شش
ای اصل خوشی و هرچه داری همه خوش
تا چند چو الحمد مرا می‌خوانی
همچون بقره بگیر گوش من و کش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۹
برو به گوهر
ای یار مرا موافقی وقتت خوش
بر حال دلم چو لایقی وقتت خوش
خواهم به دعا که عاشقان خوش باشند
ور زانکه تو نیز عاشقی وقتت خوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۵
برو به گوهر
بر من بگریست نرگس خمارش
تا خیره شدم ز گریهٔ بسیارش
گر نرگس او به سرمه آلوده بدی
آلوده شدی ز سرمه‌ها رخسارش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۶
برو به گوهر
بیچاره دل سوختهٔ محنت کش
در آتش عشق تو همی سوزد خوش
عشقت به من سوخته دل گرم افتاد
آری همه در سوخته افتد آتش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۰
برو به گوهر
جان جانی بیا میان جان باش
چون عقل و خرد تاج سر مردان باش
تو دولت و بخت همه ای در دو جهان
چون دولت و بخت دو جهان گردانباش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۲
برو به گوهر
خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
مالیدن دستی که کشیدی بسرش
نگذارد آنکه او به جان و جگرش
آب حیوان همی رسد از اثرش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۳
برو به گوهر
دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفهٔ سرد با یکی بالاپوش
آن نیز فراموش نگردد ما را
ای بوده عزیزتر تو از دیده و گوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۴
برو به گوهر
در انجمنی نشسته دیدم دوشش
نتوانستم گرفت در آغوشش
رخ را به بهانه بر رخش بنهادم
یعنی که حدیث میکنم در گوشش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸
برو به گوهر
دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
می بی‌لب نوشین تو کی گردد نوش
دیدار ترا چشم همی دارد چشم
آواز ترا گوش همی دارد گوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹
برو به گوهر
رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
بی‌آنکه دلم سیر شد از دیدارش
او رفت و نماند در دلم تیمارش
آری برود گل و بماند خارش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۰
برو به گوهر
سودای توام در جنون میزد دوش
دریای دو چشم موج خون میزد دوش
تا نیم شبی خیل خیالت برسید
ورنی جانم خیمه برون میزد دوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۱
برو به گوهر
سوگند بدان دل که شده است او پستش
سوگند بدان جان که شده است او مستش
سوگند بدان دم که مرا میدیدند
پیمانه به دستی و به دستی دستش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۴
برو به گوهر
گر می‌کشدم غم تو هر دم مکش
هل تا بکشندم همه عالم تو مکش
آنرا که خود انداخته‌ای پای مزن
وانرا که تو زنده کرده‌ای هم تو مکش