سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۹۴ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۴
برو به گوهر
مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف
خوان تو گرفته است از قاف به قاف
گر فتنه شود کسی معافست معاف
بر شمع کند همیشه پروانه طواف
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۶
برو به گوهر
در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم
وز دیدن باغبان همی ترسیدم
شیرین سخنی ز باغبان بشنیدم
گل را چه محل که باغ را بخشیدم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۷
برو به گوهر
زنبور نیم که من بدودی بروم
یا همچو پری به بوی عودی بروم
یا سیل شکسته تا برودی بروم
یا حرص که در عشوهٔ سودی بروم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۸
برو به گوهر
گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم
ور بخت شوی رخت بسویت نبرم
زین بیش اگر بر سر کویت گذرم
فرمای که چون مار بکوبند سرم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۱
برو به گوهر
من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم
از نازش معشوقه خودکام شدم
در هر نفسی پخته شدم خام شدم
در هر قدمی دانه شدم دام شدم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۴
برو به گوهر
من همچو کسی نشسته بر اسب خام
در وادی هولناک بگسسته لگام
تازد چون مرغ تا که بجهد از دام
تا منزل این اسب کدام است کدام
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۱
برو به گوهر
آن صورت غیبی که شندیش دشمن
با خود به قیاس می‌بریدش دشمن
مانندهٔ خورشید برآمد پیشین
هر سو که نظر کرد ندیدش دشمن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۱
برو به گوهر
در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
وین آب خوشی ز همدگر بربودن
ماهی ننهد آب ذخیره هرگز
چون بی‌دریا هیچ نخواهد بودن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۷
برو به گوهر
رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین
این نبض مرا بگیر و قاروره ببین
گفتا با دست با جنون گشته قرین
گفتم هله تا باد چنین باد چنین
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۶
برو به گوهر
ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین
کرده است زمین را کرمش مرکب و زین
تا میبرد این خفتگکانرا در خواب
اصحاف الکهف تا سوی علیین
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۸
برو به گوهر
از جان بگریزم ار ز جان بگریزی
از دل بگریزم ار از آن بگریزی
تو تیری و ما همچو کمانیم هنوز
تیری چه عجب گر ز کمان بگریزی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۲
برو به گوهر
با زهره و با ماه اگر انبازی
رو خانه ز ماه ساز اگر میسازی
بامی که به یک لگد فرو خواهد شد
آن به که لگد زنی فرو اندازی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۴
برو به گوهر
حیف است که پیش کر زنی طنبوری
یا یوسف همخانه کنی با کوری
یا قند نهی در دو لب رنجوری
یا جفت شود مخنثی با حوری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۹
برو به گوهر
دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی
می‌گفت ترانه‌ای کنار جوئی
کز لعل و زمرد و زر و زیره توان
برساخت گلی ولی ندارد بوئی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۷
برو به گوهر
من بادم و تو برگ نلرزی چکنی
کاری که منت دهم نورزی چکنی
چون سنگ زدم سبوی تو بشکستم
صد گوهر و صد بحر نیرزی چکنی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۴
برو به گوهر
من دوش به کاسهٔ رباب سحری
می‌نالیدم ترانهٔ کاسه‌گری
با کاسهٔ می درآمد آن رشک پری
گفتا که اگر کاسه زنی کوزه خوری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵
برو به گوهر
هرکس کسکی دارد و هرکس یاری
آن یار وفادار کجا شد باری
گر پیش سگی شکر نهی خرواری
میل دل او بود سوی مرداری
پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
قطعه
برو به گوهر
گر شمع را ز شعله رهائی است آرزو
آتش چرا به خرمن پروانه میزند
سرمست، ای کبوترک ساده دل، مپر
در تیه آز، راه تو را دانه میزند
پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
بیت
برو به گوهر
طائری کز آشیان، پرواز بهر آز کرد
کیفرش، فرجام بال و پر بخون آلودن است
ابوسعید ابوالخیر : ابیات پراکنده
تکه ۲۷
برو به گوهر
هر آن شمعی که ایزد برفروزد
کسی کش پف کند سبلت بسوزد