سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۴۳۴۸ گوهر پیدا شد:
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
شتر را بچه او گفت در دشت
برو به گوهر
شتر را بچه او گفت در دشت
نمی بینم خدای چار سو را
پدر گفت ای پسر چون پا بلغزد
شتر هم خویش را بیند هم او را
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
پریدن از سر بامی به بامی
برو به گوهر
پریدن از سر بامی به بامی
نبخشد جره بازان را مقامی
ز نخچیری که جز مشت پری نیست
همان بهتر که میری درکنامی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نهنگی بچه خود را چه خوش گفت
برو به گوهر
نهنگی بچه خود را چه خوش گفت
به دین ما حراممد کرانه
به موجویز و از ساحل بپرهیز
همه دریاست ما راشیانه
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
حضور عالم انسانی
برو به گوهر
دمیت احترام دمی
با خبر شو از مقام دمی
جاویدنامه
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چو بلبل نالهٔ زاری نداری
برو به گوهر
چو بلبل نالهٔ زاری نداری
که در تن جان بیداری نداری
درین گلشن که گلچینی حلال است
تو زخمی از سر خاری نداری
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بیا بر خویش پیچیدن بیاموز
برو به گوهر
بیا بر خویش پیچیدن بیاموز
بناخن سینه کاویدن بیاموز
اگر خواهی خدا را فاش بینی
خودی را فاش تر دیدن بیاموز
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
کبوتر بچه خود را چه خوش گفت
برو به گوهر
کبوتر بچه خود را چه خوش گفت
که نتوان زیست با خوی حریری
اگر «یاهو» زنی از مستی شوق
کله را از سر شاهین بگیری
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
فتادی از مقام کبریائی
برو به گوهر
فتادی از مقام کبریائی
حضور دون نهادان چهره سائی
تو شاهینی ولیکن خویشتن را
نگیری تا بدام خود نیائی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
خوشا روزی که خود را باز گیری
برو به گوهر
خوشا روزی که خود را باز گیری
همین فقر است کو بخشد امیری
حیات جاودان اندر یقین است
ره تخمین و ظن گیری بمیری
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
تو هم مثل من از خود در حجابی
برو به گوهر
تو هم مثل من از خود در حجابی
خنک روزی که خود را بازیابی
مرا کافر کند اندیشهء رزق
ترا کافر کند علم کتابی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چه خوش گفت اشتری با کره خویش
برو به گوهر
چه خوش گفت اشتری با کره خویش
خنک آن کس که داند کار خود را
بگیر از ما کهن صحرا نوردان
به پشت خویش بردن بار خود را
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
دو گیتی را بخود باید کشیدن
برو به گوهر
دو گیتی را بخود باید کشیدن
نباید از حضور خود رمیدن
به نور دوش بین امروز خود را
ز دوش امروز را نتوان ربودن
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
نپنداری که مرد امتحان مرد
برو به گوهر
نپنداری که مرد امتحان مرد
نمیرد گرچه زیرسمان مرد
ترا شایان چنین مرگ است ورنه
زهر مرگی که خواهی میتوان مرد
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
جوانمردی که دل با خویشتن بست
برو به گوهر
جوانمردی که دل با خویشتن بست
رود در بحر و دریا ایمن از شست
نگه را جلوه مستی ها حلال است
ولی باید نگه داری دل و دست
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
برون کن کینه را از سینهٔ خویش
برو به گوهر
برون کن کینه را از سینهٔ خویش
که دود خانه از روزن برون به
ز کشت دل مده کس را خراجی
مشو ای دهخدا غارتگر ده
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
فساد عصر حاضر شکار است
برو به گوهر
فساد عصر حاضرشکار است
سپهر از زشتی او شرمسار است
اگر پیدا کنی ذوق نگاهی
دو صد شیطان ترا خدمتگزار است
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
به هر کو رهزنان چشم و گوش اند
برو به گوهر
به هر کو رهزنان چشم و گوش اند
که در تاراج دلها سخت کوش اند
گران قیمت گناهی با پشنیری
که این سوداگران ارزان فروش اند
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چه شیطانی خرامش واژگونی
برو به گوهر
چه شیطانی خرامش واژگونی
کند چشم ترا کور از فسونی
من او را مرده شیطانی شمارم
که گیرد چون تو نخچیر زبونی
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چه زهرابی که در پیمانه اوست
برو به گوهر
چه زهرابی که در پیمانه اوست
کشد جانرا و تن بیگانه اوست
تو بینی حلقهٔ دامی که پیداست
نهن دامی که اندر دانهٔ اوست
اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بشر تا از مقام خود فتاد است
برو به گوهر
بشر تا از مقام خود فتاد است
بقدر محکمی او را گشاد است
گنه هم می شود بی لذت و سرد
اگر ابلیس تو خاکی نهاد است