سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۹۴ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶
برو به گوهر
می شوم گل، در گریبان خار می افتد مرا
غنچه می گردم، گره در کار می افتد مرا
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۶
برو به گوهر
نیل چشم زخم باشد زنگ کلفت سینه را
ناخن شیرست صیقل در نظر آیینه را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۶۰
برو به گوهر
توجه نیست با دلهای سنگین عشق سرکش را
نمی باشد به هم آمیزشی یاقوت و آتش را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
چه حاصل کز غزالان بزم رنگین است مجنون را؟
سگ لیلی به از آهوی مشکین است مجنون را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
چرخ خونخوار دلیرست به خونریزی ما
شش جهت پنجه شیرست به خونریزی ما
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۹۳
برو به گوهر
رخسار آتشین نپذیرد نقاب را
می سوزد آفتاب قیامت سحاب را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۹۶
برو به گوهر
زخم زبان به جوش نیارد فسرده را
نشتر سبک عنان نکند خون مرده را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۹۷
برو به گوهر
کم کم کن آشنا به لب زخم دشنه را
سیراب می کنند به تدریج تشنه را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
بس که بر آن پیکر سیمین قبا چسبیده است
هر که او را در قبا دیده است، عریان دیده است!
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۰
برو به گوهر
ز پیری حاصل من مد آه است
که دود شمع کافوری سیاه است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۳
برو به گوهر
حسن را با عشق شان دیگرست
شمع بی پروانه تیر بی پرست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۴
برو به گوهر
بی تائمل هر که در محفل سخن پرداز شد
چون زبان آتشین شمع، خرج گاز شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۵
برو به گوهر
خرد دانست آن که جرم خویش را بیچاره شد
آدم از جنت برای گندمی آواره شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
تازه رو زخم کهن از زخم های تازه شد
غنچه را خمیازه گل باعث خمیازه شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۹۷
برو به گوهر
در بساط آسمان خشک، همت کم بود
آفتابش کاسه دریوزه شبنم بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۹
برو به گوهر
ساغر می را به دست می پرست ما دهید
خونی خمیازه ما را به دست ما دهید!
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۳۳
برو به گوهر
حسنت هلال را به سر آسمان شکست
می خواست چله (را) بنشاند، کمان شکست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۶
برو به گوهر
اگر مهر خموشی زان لب شیرین بیان خیزد
سبک چون پنبه سنگینی ز هر گوش گران خیزد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۶
برو به گوهر
مزن ای سرو با شمشاد او لاف از خرام خود
که رسوایی ندارد تیغ چوبین در نیام خود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۱
برو به گوهر
به روی نرم، کار از اهل دنیا برنمی آید
که بی آهن شرار از سنگ خارا برنمی آید