سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۶۷۱ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۱
برو به گوهر
زود می‌پاشد ز هم در پیری اوراق حواس
آه سردی ریزش برگ خزان را بس بود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۸
برو به گوهر
روشنگر وجود بود آرمیدگی
آیینه است آب چو هموار می‌رود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۴
برو به گوهر
می‌شود قدر سخن‌سنجان پس از رفتن پدید
جای بلبل در چمن، فصل خزان پیدا شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۶
برو به گوهر
هر نسیمی می‌تواند خضر راه او شدن
هر که چون برگ خزان آمادهٔ رفتن شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۴
برو به گوهر
نچیده گل ز طرب، خرج روزگار شدم
چو غنچه‌ای که به فصل خزان گشاده شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۵
برو به گوهر
چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود
مرا به خندهٔ شادی دهان گشاده شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۹
برو به گوهر
موج سراب، سلسله‌جنبان تشنگی است
پروانه بیقرار ز مهتاب می‌شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۹
برو به گوهر
نتوان به آه لشکر غم را شکست داد
این ابر از نسیم پریشان نمی‌شود
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۴
برو به گوهر
چنین که نالهٔ من از قبول نومیدست
عجب که کوه صدای مرا جواب دهد
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۵
برو به گوهر
لاله دارد خبر از برق سبک‌سیر بهار
که نفس سوخته از خاک بدر می‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۰
برو به گوهر
نماند از سردمهریهای دوران در جگر آهم
درختی را که سرما سوخت، دودش بر نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۱
برو به گوهر
بر آن رخسار نازک از نگاه تند می‌لرزم
که طفل شوخ، دست خالی از بستان نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۳
برو به گوهر
من آن شکسته پر و بال طایرم چون چشم
کز آشیانه پریدن ز من نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۱
برو به گوهر
گلشن از نازک‌نهالان یک تن سیمین شده است
باغ را چون ابر در آغوش می‌باید کشید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۷
برو به گوهر
چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک؟
که رخ به خون جگر شسته لاله می‌روید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۲
برو به گوهر
از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار
چون گل رعنا، خزان را در قفا دارد بهار
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۰
برو به گوهر
فروغ عاریت با نور ذاتی برنمی‌آید
که روز ابر باشد از شب مهتاب روشنتر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۴
برو به گوهر
هنگام بازگشت است، نه وقت سیر و گشت است
با چهرهٔ خزانی، از نوبهار بگذر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۹
برو به گوهر
ز حرف سرد ناصح غفلتم افزود بر غفلت
نسیم صبح، شد خواب مرا افسانهٔ دیگر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۰
برو به گوهر
کدام آبله‌پا عزم این بیابان کرد؟
که خارها همه گردن کشیده‌اند امروز