عبارات مورد جستجو در ۹۹۳۹ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۰
نماند از سردمهریهای دوران در جگر آهم
درختی را که سرما سوخت، دودش بر نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۱
بر آن رخسار نازک از نگاه تند می‌لرزم
که طفل شوخ، دست خالی از بستان نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۳
من آن شکسته پر و بال طایرم چون چشم
کز آشیانه پریدن ز من نمی‌آید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۱
گلشن از نازک‌نهالان یک تن سیمین شده است
باغ را چون ابر در آغوش می‌باید کشید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۷
چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک؟
که رخ به خون جگر شسته لاله می‌روید
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۲
از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار
چون گل رعنا، خزان را در قفا دارد بهار
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۰
فروغ عاریت با نور ذاتی برنمی‌آید
که روز ابر باشد از شب مهتاب روشنتر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۴
هنگام بازگشت است، نه وقت سیر و گشت است
با چهرهٔ خزانی، از نوبهار بگذر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۹
ز حرف سرد ناصح غفلتم افزود بر غفلت
نسیم صبح، شد خواب مرا افسانهٔ دیگر
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۰
کدام آبله‌پا عزم این بیابان کرد؟
که خارها همه گردن کشیده‌اند امروز
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۲
ای شاخ گل، به صحبت بلبل سری بکش
بسیار بر رضای دل باغبان مباش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۳
در جبههٔ گشادهٔ گلها نگاه کن
دلگیر از گرفتگی باغبان مباش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۹
به زور، چهرهٔ خود را شکفته می‌دارم
چو پسته‌ای که کند زخم سنگ خندانش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۰
به عزم رفتن از گلزار چون قامت برافرازد
گل از بی‌طاقتی، چون خار آویزد به دامانش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۵
نکند باد خزان رحم به مجموعهٔ گل
من به امید چه شیرازه کنم دفتر خویش ؟
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۱
دایم به خون گرم شفق غوطه می‌خورم
چون صبح صادق از نفس راستین خویش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۱
ای دیدهٔ گلچین به ادب باش که شبنم
از دور به حسرت نگران است در این باغ
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۲
از برگ سفر نیست تهی دامن یک گل
آسوده همین آب روان است در این باغ
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۳
از طلوع و از غروب مهر روشن شد که چرخ
هر که را برداشت صبح از خاک، شام افتد به خاک
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۷
عالم خاک از وجود تازه رویان مفلس است
برنمی‌خیزد گل ابری ازین دریای خشک