عبارات مورد جستجو در ۳ گوهر پیدا شد:
مفاتیح الجنان : تعیین اسامى نبى و ائمه (ع) به روزهاى هفته و زیارت ایشان در هر روز
تعیین اسامى نبى و ائمه (ع) به روزهاى هفته و زیارت ایشان در هر روز
سید ابن طاووس (ره) در کتاب «جمال الاسبوع» فرموده است: ابن بابویه با ذکر سند از صَقر بن ابی دُلَف روایت کرده: زمانی که متوکل عباسی حضرت امام هادی(علیه السلام) را به شهر [سامرای کنونی] آورد و نزد دربان خود (زراقی) حبس کرد، روزی برای خبر گرفتن از احوال آن حضرت نزد زراقی رفتم.
گفت: چه کاری داری؟ گفتم: برای دیدن شما آمده ام. ساعتی باهم نشستیم و از هر دری سخن گفتیم تا زمانی که مردم را پراکنده کرد و مجلس خلوت شد، باز از من پرسید: برای چه پیش من آمده ای؟ من به همان صورت اوّل پاسخ گفتم، ولی او گفت: گویا آمده ای که خبری از مولای خود، امام هادی(علیه السلام) بگیری؟
من ترسیدم، گفتم: مولای من متوکل خلیفه است، گفت: ساکت شو که مولای تو بر حقّ است و من نیز هم عقیده توام. گفتم: الْحَمْدُ لِلّه؛ سپس گفت: آیا می خواهی به زیارت آن حضرت بروی؟ گفتم: آری. گفت: اندکی بنشین تا پیک از نزد آن حضرت بیرون آید، من نشستم تا زمانی که پیک پیام آورنده بیرون شد، پس ازآن پسرکی را مأموریت داد تا مرا نزد آن حضرت ببرد.
وقتی به خدمت آن جناب رسیدم، دیدم بر روی حصیری نشسته و در برابرشان قبری آماده کرده اند! به وجود مبارکشان سلام کردم، سلامم را پاسخ داد، سپس دستور داد بنشینم، فرمود: برای چه آمده ای؟ گفتم: برای خبر گرفتن از حالات شما آمده ام، آنگاه به خاطر دیدن آن قبر گریه کردم. حضرت فرمود: گریه نکن که در این زمان از سوی ایشان آسیبی به من نمی رسد، گفتم: الْحَمْدُ لِلّه؛
سپس گفتم: ای سرور من، حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) روایت شده است که من معنی آن را نمی فهمم، فرمود آن حدیث کدام است؟ عرض کردم: «لا تُعادُوا الْأَیّامَ فَتُعادِیکُمْ؛ با روزها دشمنی نکنید تا آن ها با شما دشمنی نورزند».
فرمود: مراد از روزها تا زمانی که آسمان ها و زمین برپاست، ما هستیم.
شنبه: نام رسول خداست؛
یکشنبه: امیرالمؤمنین(علیه السلام)؛
دوشنبه: حسن و حسین(علیهماالسلام)؛
سه شنبه: علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد (علیهم السلام)؛
چهارشنبه: موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی(علیهم السلام) و من؛
پنجشنبه: فرزندم حسن(علیه السلام)؛
جمعه: فرزند فرزندم که اهل حق گرداگردش جمع می شوند.
این است معنی ایام، پس در دنیا با ایشان دشمنی مکنید که در آخرت با شما دشمنی خواهند کرد. آنگاه فرمود: با من خداحافظی کن و برو که بر تو ایمن نیستم و می ترسم آزاری به تو رسد.
سپس سید این حدیث را به سند دیگر از قطب راوندی روایت کرده، آنگاه فرموده: زیارت حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) در روز شنبه این است:
زیارت حضرت رسول (ص) در روز شنبه
زیارت حضرت امیرالمومنین (ع) در یکشنبه
زیارت حضرت زهرا (س) در روز یکشنبه
زیارت امام حسن (ع) در روز دوشنبه
زیارت امام حسین (ع) در روز دوشنبه
زیارت امام زین العابدین, امام باقر, امام صادق (ع) در روز سه شنبه
زیارت امام موسی کاظم, امام رضا, امام جواد و امام هادی(ع) در روز چهارشنبه
زیارت امام حسن عسکری (ع) در روز پنجشنبه
زیارت امام زمان (ع) در روز جمعه
گفت: چه کاری داری؟ گفتم: برای دیدن شما آمده ام. ساعتی باهم نشستیم و از هر دری سخن گفتیم تا زمانی که مردم را پراکنده کرد و مجلس خلوت شد، باز از من پرسید: برای چه پیش من آمده ای؟ من به همان صورت اوّل پاسخ گفتم، ولی او گفت: گویا آمده ای که خبری از مولای خود، امام هادی(علیه السلام) بگیری؟
من ترسیدم، گفتم: مولای من متوکل خلیفه است، گفت: ساکت شو که مولای تو بر حقّ است و من نیز هم عقیده توام. گفتم: الْحَمْدُ لِلّه؛ سپس گفت: آیا می خواهی به زیارت آن حضرت بروی؟ گفتم: آری. گفت: اندکی بنشین تا پیک از نزد آن حضرت بیرون آید، من نشستم تا زمانی که پیک پیام آورنده بیرون شد، پس ازآن پسرکی را مأموریت داد تا مرا نزد آن حضرت ببرد.
وقتی به خدمت آن جناب رسیدم، دیدم بر روی حصیری نشسته و در برابرشان قبری آماده کرده اند! به وجود مبارکشان سلام کردم، سلامم را پاسخ داد، سپس دستور داد بنشینم، فرمود: برای چه آمده ای؟ گفتم: برای خبر گرفتن از حالات شما آمده ام، آنگاه به خاطر دیدن آن قبر گریه کردم. حضرت فرمود: گریه نکن که در این زمان از سوی ایشان آسیبی به من نمی رسد، گفتم: الْحَمْدُ لِلّه؛
سپس گفتم: ای سرور من، حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) روایت شده است که من معنی آن را نمی فهمم، فرمود آن حدیث کدام است؟ عرض کردم: «لا تُعادُوا الْأَیّامَ فَتُعادِیکُمْ؛ با روزها دشمنی نکنید تا آن ها با شما دشمنی نورزند».
فرمود: مراد از روزها تا زمانی که آسمان ها و زمین برپاست، ما هستیم.
شنبه: نام رسول خداست؛
یکشنبه: امیرالمؤمنین(علیه السلام)؛
دوشنبه: حسن و حسین(علیهماالسلام)؛
سه شنبه: علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد (علیهم السلام)؛
چهارشنبه: موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی(علیهم السلام) و من؛
پنجشنبه: فرزندم حسن(علیه السلام)؛
جمعه: فرزند فرزندم که اهل حق گرداگردش جمع می شوند.
این است معنی ایام، پس در دنیا با ایشان دشمنی مکنید که در آخرت با شما دشمنی خواهند کرد. آنگاه فرمود: با من خداحافظی کن و برو که بر تو ایمن نیستم و می ترسم آزاری به تو رسد.
سپس سید این حدیث را به سند دیگر از قطب راوندی روایت کرده، آنگاه فرموده: زیارت حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) در روز شنبه این است:
زیارت حضرت رسول (ص) در روز شنبه
زیارت حضرت امیرالمومنین (ع) در یکشنبه
زیارت حضرت زهرا (س) در روز یکشنبه
زیارت امام حسن (ع) در روز دوشنبه
زیارت امام حسین (ع) در روز دوشنبه
زیارت امام زین العابدین, امام باقر, امام صادق (ع) در روز سه شنبه
زیارت امام موسی کاظم, امام رضا, امام جواد و امام هادی(ع) در روز چهارشنبه
زیارت امام حسن عسکری (ع) در روز پنجشنبه
زیارت امام زمان (ع) در روز جمعه
مفاتیح الجنان : بعضی آیات و دعاهاى کوتاه سودمند
دعای ایمنى از سلطان و بلاء و ظهور اعداء و خوف و فقر و تنگى سینه
حضرت هادی (ع) به الیسع قمی فرموده: آل محمد این دعا را هنگام بلا و ظهور دشمن و خوف فقر و تنگی سینه می خواندند.
کفعمی در کتاب «مصباح» دعایی نقل کرده و فرموده است: سید ابن طاووس این دعا را برای ایمن شدن از ستم سلطان و نزول بلا و چیرگی دشمنان و ترس و تنگدستی و دل تنگی ذکر کرده و آن از دعاهای صحیفه سجّادیه است، پس هرگاه از زیان آنچه ذکر شد در هراس بودی آن را بخوان؛
و دعا این است:
یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ، وَیا مَنْ یفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَیا مَنْ یلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلی رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِک الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِک الْأَسْبابُ، وَجَری بِقُدْرَتِک الْقَضاءُ، وَمَضَتْ عَلی إِرادَتِک الْأَشْیاءُ، فَهِی بِمَشِیئَتِک دُونَ قَوْلِک مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِک دُونَ نَهْیک مُنْزَجِرَةٌ، أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَأَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَاینْدَفِعُ مِنْها إِلّا ما دَفَعْتَ، وَلَا ینْکشِفُ مِنْها إِلّا ما کشَفْتَ،
وَ قَدْ نَزَلَ بِی یا رَبِّ ما قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی ما قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ، وَبِقُدْرَتِک أَوْرَدْتَهُ عَلَی، وَبِسُلْطانِک وَجَّهْتَهُ إِلَی، فَلا مُصْدِرَ لِما أَوْرَدْتَ، وَ لَا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَ لَا فاتِحَ لِما أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَ لَا مُیسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَ لَا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،
فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَافْتَحْ لِی یا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِک؛ وَاکسِرْ عَنِّی سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِک، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیما شَکوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِیما سَأَلْتُ، وَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَاجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِک مَخْرَجاً وَحِیاً، وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِک، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِک،
فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بِی یا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَی هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقادِرُ عَلی کشْفِ ما مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذلِک وَإِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْک، یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، وَ ذَا الْمَنِّ الْکرِیمِ، فَأَنْتَ قادِرٌ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ.
کفعمی در کتاب «مصباح» دعایی نقل کرده و فرموده است: سید ابن طاووس این دعا را برای ایمن شدن از ستم سلطان و نزول بلا و چیرگی دشمنان و ترس و تنگدستی و دل تنگی ذکر کرده و آن از دعاهای صحیفه سجّادیه است، پس هرگاه از زیان آنچه ذکر شد در هراس بودی آن را بخوان؛
و دعا این است:
یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ، وَیا مَنْ یفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَیا مَنْ یلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلی رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِک الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِک الْأَسْبابُ، وَجَری بِقُدْرَتِک الْقَضاءُ، وَمَضَتْ عَلی إِرادَتِک الْأَشْیاءُ، فَهِی بِمَشِیئَتِک دُونَ قَوْلِک مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِک دُونَ نَهْیک مُنْزَجِرَةٌ، أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَأَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَاینْدَفِعُ مِنْها إِلّا ما دَفَعْتَ، وَلَا ینْکشِفُ مِنْها إِلّا ما کشَفْتَ،
وَ قَدْ نَزَلَ بِی یا رَبِّ ما قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی ما قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ، وَبِقُدْرَتِک أَوْرَدْتَهُ عَلَی، وَبِسُلْطانِک وَجَّهْتَهُ إِلَی، فَلا مُصْدِرَ لِما أَوْرَدْتَ، وَ لَا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَ لَا فاتِحَ لِما أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَ لَا مُیسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَ لَا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،
فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَافْتَحْ لِی یا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِک؛ وَاکسِرْ عَنِّی سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِک، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیما شَکوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِیما سَأَلْتُ، وَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَاجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِک مَخْرَجاً وَحِیاً، وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِک، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِک،
فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بِی یا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَی هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقادِرُ عَلی کشْفِ ما مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذلِک وَإِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْک، یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، وَ ذَا الْمَنِّ الْکرِیمِ، فَأَنْتَ قادِرٌ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ.
مفاتیح الجنان : زیارت امام على نقى و امام حسن عسکرى (ع)
زیارت امام هادى (ع)
سید ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» برای هر یک از این دو بزرگوار زیارت مبسوط با صلوات بر آنان و دعای پس از نماز زیارت نقل کرده که آوردنش در این کتاب، گرچه موجب طولانی شدن می باشد، شایسته است، زیرا فواید بسیاری در آن نوشته شده است.
فرمود: هرگاه به «سُرَّمَن رَای» رسیدی، غسل کن، غسل زیارت و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و با آرامی و وقار روانه شو تا به درگاه حرم شریف برسی، وقتی رسیدی درخواست اجازه کن و بگو:
أَأَدْخُلُ یا نَبِی اللّهِ؟ أَأَدْخُلُ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ؟ أَأَدْخُلُ یا فاطِمَةُ الزَّهْراءُ سَیدَةَ نِساءِ الْعالَمِینَ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای الْحَسَنَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای الْحُسَینَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای عَلِی بْنَ الْحُسَینِ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای عَلِی بْنَ مُوسَی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای یا أَبَا الْحَسَنِ عَلِی بْنَ مُحَمَّدٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای یا أَبامُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَلائِکةَ اللّهِ الْمُوَکلِینَ بِهذَا الْحَرَمِ الشَّرِیفِ.
آنگاه وارد شو و در وقت وارد شدن، پای راست را پیش گذار و نزد ضریح حضرت امام هادی(علیه السلام) رو به قبر و پشت به قبله بایست و صد مرتبه «اللّهُ أَکْبَرُ» بگو و بخوان:
السَّلامُ عَلَیک یا أَبَا الْحَسَنِ عَلِی بن مُحَمَّدٍ الزَّکی الرَّاشِدَ النُّورَ الثَّاقِبَ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ، السَّلامُ عَلَیک یا صَفِی اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا سِرَّ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَبْلَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا آلَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا خِیرَةَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا صَفْوَةَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا أَمِینَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَقَّ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَبِیبَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا نُورَ الْأَنْوَارِ، السَّلامُ عَلَیک یا زَینَ الْأَبْرَارِ، السَّلامُ عَلَیک یا سَلِیلَ الْأَخْیارِ،
السَّلامُ عَلَیک یا عُنْصُرَ الْأَطْهارِ، السَّلامُ عَلَیک یا حُجَّةَ الرَّحْمنِ، السَّلامُ عَلَیک یا رُکنَ الْإِیمانِ، السَّلامُ عَلَیک یا مَوْلَی الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیک یا وَلِی الصَّالِحِینَ، السَّلامُ عَلَیک یا عَلَمَ الْهُدی، السَّلامُ عَلَیک یا حَلِیفَ التُّقی، السَّلامُ عَلَیک یا عَمُودَ الدِّینِ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِیینَ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ سَیدِ الْوَصِیینَ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیدَةِ نِسَاءِ الْعالَمِینَ؛
السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْأَمِینُ الْوَفِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْعَلَمُ الرَّضِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الزَّاهِدُ التَّقِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْحُجَّةُ عَلَی الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا التَّالِی لِلْقُرْآنِ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْمُبَینُ لِلْحَلالِ مِنَ الْحَرامِ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْوَلِی النَّاصِحُ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الطَّرِیقُ الْواضِحُ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا النَّجْمُ اللَّائِحُ،
أَشْهَدُ یا مَوْلای یا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّک حُجَّةُ اللّهِ عَلَی خَلْقِهِ، وَخَلِیفَتُهُ فِی بَرِیتِهِ، وَأَمِینُهُ فِی بِلادِهِ، وَشَاهِدُهُ عَلَی عِبَادِهِ؛ وَأَشْهَدُ أَنَّک کلِمَةُ التَّقْوَی، وَبَابُ الْهُدَی، وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقی، وَالْحُجَّةُ عَلَی مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرَی، وَأَشْهَدُ أَنَّک الْمُطَهَّرُ مِنَ الذُّنُوبِ، الْمُبَرَّأُ مِنَ الْعُیوبِ، وَالْمُخْتَصُّ بِکرامَةِ اللّهِ، وَالْمَحْبُوُّ بِحُجَّةِ اللّهِ، وَالْمَوْهُوبُ لَهُ کلِمَةُ اللّهِ، وَالرُّکنُ الَّذِی یلْجَأُ إِلَیهِ الْعِبادُ، وَتُحْیی بِهِ الْبِلادُ،
وَأَشْهَدُ یا مَوْلای أَنِّی بِک وَبِآبائِک وَأَبْنَائِک مُوقِنٌ مُقِرٌّ، وَلَکمْ تَابِعٌ فِی ذَاتِ نَفْسِی، وَشَرَایعِ دِینِی، وَخَاتِمَةِ عَمَلِی وَمُنْقَلَبِی وَمَثْوَای، وَأَنِّی وَلِی لِمَنْ وَالاکمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکمْ، مُؤْمِنٌ بِسِرِّکمْ وَعَلانِیتِکمْ، وَأَوَّلِکمْ وَآخِرِکمْ، بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی، وَالسَّلامُ عَلَیک وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ.
آنگاه ضریح را ببوس و طرف راست صورت خود و سپس طرف چپ آن را بر ضریح بگذار و بگو:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَ صَلِّ عَلَی حُجَّتِک الْوَفِی، وَوَلِیک الزَّکی، وَأَمِینِک الْمُرْتَضی، وَصَفِیک الْهَادِی، وَصِرَاطِک الْمُسْتَقِیمِ، وَالْجَادَّةِ الْعُظْمی، وَالطَّرِیقَةِ الْوُسْطی، نُورِ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ، وَوَلِی الْمُتَّقِینَ، وَصاحِبِ الْمُخْلَصِینَ.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی سَیدِنا مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیتِهِ، وَصَلِّ عَلَی عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الرَّاشِدِ الْمَعْصُومِ مِنَ الزَّلَلِ، وَالطَّاهِرِ مِنَ الْخَلَلِ، وَالْمُنْقَطِعِ إِلَیک بِالْأَمَلِ، الْمَبْلُوِّ بِالْفِتَنِ، وَالْمُخْتَبَرِ بِالْمِحَنِ، وَالْمُمْتَحَنِ بِحُسْنِ الْبَلْوَی، وَصَبْرِ الشَّکوَی، مُرْشِدِ عِبَادِک، وَبَرَکةِ بِلادِک، وَمَحَلِّ رَحْمَتِک وَمُسْتَوْدَعِ حِکمَتِک، وَالْقَائِدِ إِلَی جَنَّتِک؛
الْعَالِمِ فِی بَرِیتِک، وَالْهَادِی فِی خَلِیقَتِک الَّذِی ارْتَضَیتَهُ وَانْتَجَبْتَهُ وَاخْتَرْتَهُ لِمَقَامِ رَسُولِک فِی أُمَّتِهِ، وَأَلْزَمْتَهُ حِفْظَ شَرِیعَتِهِ، فَاسْتَقَلَّ بِأَعْبَاءِ الْوَصِیةِ ناهِضاً بِهَا وَمُضْطَلِعاً بِحَمْلِها، لَمْ یعْثُرْ فِی مُشْکلٍ، وَلَا هَفَا فِی مُعْضِلٍ، بَلْ کشَفَ الْغُمَّةَ، وَسَدَّ الْفُرْجَةَ، وَأَدَّی الْمُفْتَرَضَ.
اللّهُمَّ فَکما أَقْرَرْتَ ناظِرَ نَبِیک بِهِ فَرَقِّهِ دَرَجَتَهُ، وَأَجْزِلْ لَدَیک مَثُوبَتَهُ، وَصَلِّ عَلَیهِ وَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیةً وَسَلاماً، وَآتِنا مِنْ لَدُنْک فِی مُوالاتِهِ فَضْلاً وَ إِحْساناً وَمَغْفِرَةً وَرِضْواناً إِنَّک ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ.
سپس نماز زیارت بخوان و چون سلام نماز دادی بگو:
یا ذَا الْقُدْرَةِ الْجامِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، وَالْمِنَنِ الْمُتَتابِعَةِ وَالْآلاءِ الْمُتَوَاتِرَةِ، وَالْأَیادِی الْجَلِیلَةِ، وَالْمَواهِبِ الْجَزِیلَةِ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِینَ، وَأَعْطِنِی سُؤْلِی، وَاجْمَعْ شَمْلِی، وَلُمَّ شَعَثِی، وَزَک عَمَلِی، وَلَا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنِی، وَلَا تُزِلَّ قَدَمِی، وَلَا تَکلْنِی إِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ أَبَداً، وَلَا تُخَیبْ طَمَعِی، وَلَا تُبْدِ عَوْرَتِی، وَلَا تَهْتِک سِتْرِی، وَلَا تُوحِشْنِی، وَلَا تُؤْیسْنِی،
وَکنْ بِی رَؤُوفاً رَحِیماً، وَاهْدِنِی وَزَکنِی وَطَهِّرْنِی وَصَفِّنِی وَاصْطَفِنِی، وَخَلِّصْنِی وَاسْتَخْلِصْنِی، وَاصْنَعْنِی وَاصْطَنِعْنِی، وَقَرِّبْنِی إِلَیک وَلَا تُباعِدْنِی مِنْک، وَالْطُفْ بِی وَلَا تَجْفُنِی، وَأَکرِمْنِی وَلَا تُهِنِّی، وَمَا أَسْأَلُک فَلَا تَحْرِمْنِی، وَمَا لَاأَسْأَلُک فَاجْمَعْهُ لِی، بِرَحْمَتِک یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛
وَأَسْأَلُک بِحُرْمَةِ وَجْهِک الْکرِیمِ، وَبِحُرْمَةِ نَبِیک مُحَمَّدٍ صَلَواتُک عَلَیهِ وَآلِهِ، وَبِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیتِ رَسُولِک أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی وَالْحَسَنِ وَالْحُسَینِ وَعَلِی وَمُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَمُوسی وَعَلِی وَمُحَمَّدٍ وَعَلِی وَالْحَسَنِ وَالْخَلَفِ الْباقِی صَلَواتُک وَبَرَکاتُک عَلَیهِمْ أَنْ تُصَلِّی عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ، وَتُعَجِّلَ فَرَجَ قائِمِهِمْ بِأَمْرِک، وَتَنْصُرَهُ وَتَنْتَصِرَ بِهِ لِدِینِک، وَتَجْعَلَنِی فِی جُمْلَةِ النَّاجِینَ بِهِ، وَالْمُخْلِصِینَ فِی طاعَتِهِ،
وَأَسْأَلُک بِحَقِّهِمْ لَمَّا اسْتَجَبْتَ لِی دَعْوَتِی، وَقَضَیتَ لِی حاجَتِی، وَأَعْطَیتَنِی سُؤْلِی، وَکفَیتَنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ دُنْیای وَآخِرَتِی، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یا نُورُ یا بُرْهانُ یا مُنِیرُ یا مُبِینُ یا رَبِّ اکفِنِی شَرَّ الشُّرُورِ، وَآفاتِ الدُّهُورِ، وَأَسْأَلُک النَّجاةَ یوْمَ ینْفَخُ فِی الصُّورِ.
سپس برای هرچه خواهی دعا کن و بسیار بگو:
یا عُدَّتِی عِنْدَ الْعَُدَدِ، وَیا رَجائِی وَالْمُعْتَمَدَ، وَیا کهْفِی وَالسَّنَدَ، یا واحِدُ یا أَحَدُ، وَ یا قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ، أَسْأَلُک اللّهُمَّ بِحَقِّ مَنْ خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِک، وَلَمْ تَجْعَلْ فِی خَلْقِک مِثْلَهُمْ أَحَداً صَلِّ عَلَی جَماعَتِهِمْ، وَافْعَلْ بِی کذا وَکذا.
به جای این جمله [کذا و کذا] حاجت خویش را بخواه. همانا از آن حضرت روایت شده: من از خداوند عزّوجل خواسته ام، کسی که این دعا را در روضه من، پس از من بخواند، ناامید بازنگرداند.
فرمود: هرگاه به «سُرَّمَن رَای» رسیدی، غسل کن، غسل زیارت و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و با آرامی و وقار روانه شو تا به درگاه حرم شریف برسی، وقتی رسیدی درخواست اجازه کن و بگو:
أَأَدْخُلُ یا نَبِی اللّهِ؟ أَأَدْخُلُ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ؟ أَأَدْخُلُ یا فاطِمَةُ الزَّهْراءُ سَیدَةَ نِساءِ الْعالَمِینَ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای الْحَسَنَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای الْحُسَینَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای عَلِی بْنَ الْحُسَینِ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای عَلِی بْنَ مُوسَی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای یا أَبَا الْحَسَنِ عَلِی بْنَ مُحَمَّدٍ؟ أَأَدْخُلُ یا مَوْلای یا أَبامُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی؟ أَأَدْخُلُ یا مَلائِکةَ اللّهِ الْمُوَکلِینَ بِهذَا الْحَرَمِ الشَّرِیفِ.
آنگاه وارد شو و در وقت وارد شدن، پای راست را پیش گذار و نزد ضریح حضرت امام هادی(علیه السلام) رو به قبر و پشت به قبله بایست و صد مرتبه «اللّهُ أَکْبَرُ» بگو و بخوان:
السَّلامُ عَلَیک یا أَبَا الْحَسَنِ عَلِی بن مُحَمَّدٍ الزَّکی الرَّاشِدَ النُّورَ الثَّاقِبَ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ، السَّلامُ عَلَیک یا صَفِی اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا سِرَّ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَبْلَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا آلَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا خِیرَةَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا صَفْوَةَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا أَمِینَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَقَّ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا حَبِیبَ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیک یا نُورَ الْأَنْوَارِ، السَّلامُ عَلَیک یا زَینَ الْأَبْرَارِ، السَّلامُ عَلَیک یا سَلِیلَ الْأَخْیارِ،
السَّلامُ عَلَیک یا عُنْصُرَ الْأَطْهارِ، السَّلامُ عَلَیک یا حُجَّةَ الرَّحْمنِ، السَّلامُ عَلَیک یا رُکنَ الْإِیمانِ، السَّلامُ عَلَیک یا مَوْلَی الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیک یا وَلِی الصَّالِحِینَ، السَّلامُ عَلَیک یا عَلَمَ الْهُدی، السَّلامُ عَلَیک یا حَلِیفَ التُّقی، السَّلامُ عَلَیک یا عَمُودَ الدِّینِ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِیینَ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ سَیدِ الْوَصِیینَ، السَّلامُ عَلَیک یا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیدَةِ نِسَاءِ الْعالَمِینَ؛
السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْأَمِینُ الْوَفِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْعَلَمُ الرَّضِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الزَّاهِدُ التَّقِی، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْحُجَّةُ عَلَی الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا التَّالِی لِلْقُرْآنِ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْمُبَینُ لِلْحَلالِ مِنَ الْحَرامِ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الْوَلِی النَّاصِحُ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا الطَّرِیقُ الْواضِحُ، السَّلامُ عَلَیک أَیهَا النَّجْمُ اللَّائِحُ،
أَشْهَدُ یا مَوْلای یا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّک حُجَّةُ اللّهِ عَلَی خَلْقِهِ، وَخَلِیفَتُهُ فِی بَرِیتِهِ، وَأَمِینُهُ فِی بِلادِهِ، وَشَاهِدُهُ عَلَی عِبَادِهِ؛ وَأَشْهَدُ أَنَّک کلِمَةُ التَّقْوَی، وَبَابُ الْهُدَی، وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقی، وَالْحُجَّةُ عَلَی مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرَی، وَأَشْهَدُ أَنَّک الْمُطَهَّرُ مِنَ الذُّنُوبِ، الْمُبَرَّأُ مِنَ الْعُیوبِ، وَالْمُخْتَصُّ بِکرامَةِ اللّهِ، وَالْمَحْبُوُّ بِحُجَّةِ اللّهِ، وَالْمَوْهُوبُ لَهُ کلِمَةُ اللّهِ، وَالرُّکنُ الَّذِی یلْجَأُ إِلَیهِ الْعِبادُ، وَتُحْیی بِهِ الْبِلادُ،
وَأَشْهَدُ یا مَوْلای أَنِّی بِک وَبِآبائِک وَأَبْنَائِک مُوقِنٌ مُقِرٌّ، وَلَکمْ تَابِعٌ فِی ذَاتِ نَفْسِی، وَشَرَایعِ دِینِی، وَخَاتِمَةِ عَمَلِی وَمُنْقَلَبِی وَمَثْوَای، وَأَنِّی وَلِی لِمَنْ وَالاکمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکمْ، مُؤْمِنٌ بِسِرِّکمْ وَعَلانِیتِکمْ، وَأَوَّلِکمْ وَآخِرِکمْ، بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی، وَالسَّلامُ عَلَیک وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ.
آنگاه ضریح را ببوس و طرف راست صورت خود و سپس طرف چپ آن را بر ضریح بگذار و بگو:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَ صَلِّ عَلَی حُجَّتِک الْوَفِی، وَوَلِیک الزَّکی، وَأَمِینِک الْمُرْتَضی، وَصَفِیک الْهَادِی، وَصِرَاطِک الْمُسْتَقِیمِ، وَالْجَادَّةِ الْعُظْمی، وَالطَّرِیقَةِ الْوُسْطی، نُورِ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ، وَوَلِی الْمُتَّقِینَ، وَصاحِبِ الْمُخْلَصِینَ.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی سَیدِنا مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیتِهِ، وَصَلِّ عَلَی عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الرَّاشِدِ الْمَعْصُومِ مِنَ الزَّلَلِ، وَالطَّاهِرِ مِنَ الْخَلَلِ، وَالْمُنْقَطِعِ إِلَیک بِالْأَمَلِ، الْمَبْلُوِّ بِالْفِتَنِ، وَالْمُخْتَبَرِ بِالْمِحَنِ، وَالْمُمْتَحَنِ بِحُسْنِ الْبَلْوَی، وَصَبْرِ الشَّکوَی، مُرْشِدِ عِبَادِک، وَبَرَکةِ بِلادِک، وَمَحَلِّ رَحْمَتِک وَمُسْتَوْدَعِ حِکمَتِک، وَالْقَائِدِ إِلَی جَنَّتِک؛
الْعَالِمِ فِی بَرِیتِک، وَالْهَادِی فِی خَلِیقَتِک الَّذِی ارْتَضَیتَهُ وَانْتَجَبْتَهُ وَاخْتَرْتَهُ لِمَقَامِ رَسُولِک فِی أُمَّتِهِ، وَأَلْزَمْتَهُ حِفْظَ شَرِیعَتِهِ، فَاسْتَقَلَّ بِأَعْبَاءِ الْوَصِیةِ ناهِضاً بِهَا وَمُضْطَلِعاً بِحَمْلِها، لَمْ یعْثُرْ فِی مُشْکلٍ، وَلَا هَفَا فِی مُعْضِلٍ، بَلْ کشَفَ الْغُمَّةَ، وَسَدَّ الْفُرْجَةَ، وَأَدَّی الْمُفْتَرَضَ.
اللّهُمَّ فَکما أَقْرَرْتَ ناظِرَ نَبِیک بِهِ فَرَقِّهِ دَرَجَتَهُ، وَأَجْزِلْ لَدَیک مَثُوبَتَهُ، وَصَلِّ عَلَیهِ وَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیةً وَسَلاماً، وَآتِنا مِنْ لَدُنْک فِی مُوالاتِهِ فَضْلاً وَ إِحْساناً وَمَغْفِرَةً وَرِضْواناً إِنَّک ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ.
سپس نماز زیارت بخوان و چون سلام نماز دادی بگو:
یا ذَا الْقُدْرَةِ الْجامِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، وَالْمِنَنِ الْمُتَتابِعَةِ وَالْآلاءِ الْمُتَوَاتِرَةِ، وَالْأَیادِی الْجَلِیلَةِ، وَالْمَواهِبِ الْجَزِیلَةِ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِینَ، وَأَعْطِنِی سُؤْلِی، وَاجْمَعْ شَمْلِی، وَلُمَّ شَعَثِی، وَزَک عَمَلِی، وَلَا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنِی، وَلَا تُزِلَّ قَدَمِی، وَلَا تَکلْنِی إِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ أَبَداً، وَلَا تُخَیبْ طَمَعِی، وَلَا تُبْدِ عَوْرَتِی، وَلَا تَهْتِک سِتْرِی، وَلَا تُوحِشْنِی، وَلَا تُؤْیسْنِی،
وَکنْ بِی رَؤُوفاً رَحِیماً، وَاهْدِنِی وَزَکنِی وَطَهِّرْنِی وَصَفِّنِی وَاصْطَفِنِی، وَخَلِّصْنِی وَاسْتَخْلِصْنِی، وَاصْنَعْنِی وَاصْطَنِعْنِی، وَقَرِّبْنِی إِلَیک وَلَا تُباعِدْنِی مِنْک، وَالْطُفْ بِی وَلَا تَجْفُنِی، وَأَکرِمْنِی وَلَا تُهِنِّی، وَمَا أَسْأَلُک فَلَا تَحْرِمْنِی، وَمَا لَاأَسْأَلُک فَاجْمَعْهُ لِی، بِرَحْمَتِک یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛
وَأَسْأَلُک بِحُرْمَةِ وَجْهِک الْکرِیمِ، وَبِحُرْمَةِ نَبِیک مُحَمَّدٍ صَلَواتُک عَلَیهِ وَآلِهِ، وَبِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیتِ رَسُولِک أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی وَالْحَسَنِ وَالْحُسَینِ وَعَلِی وَمُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَمُوسی وَعَلِی وَمُحَمَّدٍ وَعَلِی وَالْحَسَنِ وَالْخَلَفِ الْباقِی صَلَواتُک وَبَرَکاتُک عَلَیهِمْ أَنْ تُصَلِّی عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ، وَتُعَجِّلَ فَرَجَ قائِمِهِمْ بِأَمْرِک، وَتَنْصُرَهُ وَتَنْتَصِرَ بِهِ لِدِینِک، وَتَجْعَلَنِی فِی جُمْلَةِ النَّاجِینَ بِهِ، وَالْمُخْلِصِینَ فِی طاعَتِهِ،
وَأَسْأَلُک بِحَقِّهِمْ لَمَّا اسْتَجَبْتَ لِی دَعْوَتِی، وَقَضَیتَ لِی حاجَتِی، وَأَعْطَیتَنِی سُؤْلِی، وَکفَیتَنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ دُنْیای وَآخِرَتِی، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یا نُورُ یا بُرْهانُ یا مُنِیرُ یا مُبِینُ یا رَبِّ اکفِنِی شَرَّ الشُّرُورِ، وَآفاتِ الدُّهُورِ، وَأَسْأَلُک النَّجاةَ یوْمَ ینْفَخُ فِی الصُّورِ.
سپس برای هرچه خواهی دعا کن و بسیار بگو:
یا عُدَّتِی عِنْدَ الْعَُدَدِ، وَیا رَجائِی وَالْمُعْتَمَدَ، وَیا کهْفِی وَالسَّنَدَ، یا واحِدُ یا أَحَدُ، وَ یا قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ، أَسْأَلُک اللّهُمَّ بِحَقِّ مَنْ خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِک، وَلَمْ تَجْعَلْ فِی خَلْقِک مِثْلَهُمْ أَحَداً صَلِّ عَلَی جَماعَتِهِمْ، وَافْعَلْ بِی کذا وَکذا.
به جای این جمله [کذا و کذا] حاجت خویش را بخواه. همانا از آن حضرت روایت شده: من از خداوند عزّوجل خواسته ام، کسی که این دعا را در روضه من، پس از من بخواند، ناامید بازنگرداند.
