و من كلام له عليه‌السلام لما عوتب على التسوية في العطاء
(به امام گفتند كه مردم به دنيا دل بسته‌اند، معاويه با هدايا و پول‌هاى فراوان آنها را جذب مى‌كند شما هم از اموال عمومى به اشراف عرب و بزرگان قريش ببخش و از تقسيم مساوى بيت المال دست بردار تا به تو گرايش پيدا كنند)

أَ تَأْمُرُونِّي أَنْ أَطْلُبَ اَلنَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِيمَنْ وُلِّيتُ عَلَيْهِ
آيا به من دستور مى‌دهيد براى پيروزى خود، از جور و ستم در باره امّت اسلامى كه بر آنها ولايت دارم، استفاده كنم

وَ اَللَّهِ لاَ أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِيرٌ
به خدا سوگند، تا عمر دارم، و شب و روز برقرار است

وَ مَا أَمَّ نَجْمٌ فِي اَلسَّمَاءِ نَجْماً
و ستارگان از پى هم طلوع و غروب مى‌كنند، هرگز چنين كارى نخواهم كرد

لَوْ كَانَ اَلْمَالُ لِي لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ
اگر اين اموال از خودم بود به گونه‌اى مساوى در ميان مردم تقسيم مى‌كردم

فَكَيْفَ وَ إِنَّمَا اَلْمَالُ مَالُ اَللَّهِ
تا چه رسد كه جزو اموال خداست

أَلاَ وَ إِنَّ إِعْطَاءَ اَلْمَالِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَ إِسْرَافٌ
آگاه باشيد! بخشيدن مال به آنها كه استحقاق ندارند، زياده روى و اسراف است

وَ هُوَ يَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِي اَلدُّنْيَا وَ يَضَعُهُ فِي اَلْآخِرَةِ
ممكن است در دنيا مقام بخشندۀ آن را بالا برد، امّا در آخرت پست خواهد كرد

وَ يُكْرِمُهُ فِي اَلنَّاسِ وَ يُهِينُهُ عِنْدَ اَللَّهِ
در ميان مردم ممكن است گرامى‌اش بدارند، امّا در پيشگاه خدا خوار و ذليل است

وَ لَمْ يَضَعِ اِمْرُؤٌ مَالَهُ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ لاَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ إِلاَّ حَرَمَهُ اَللَّهُ شُكْرَهُمْ
كسى مالش را در راهى كه خدا اجازه نفرمود مصرف نكرد و به غير اهل آن نپرداخت جز آن كه خدا او را از سپاس آنان محروم فرمود

وَ كَانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ
و دوستى آنها را متوجّه ديگرى ساخت

فَإِنْ زَلَّتْ بِهِ اَلنَّعْلُ يَوْماً فَاحْتَاجَ إِلَى مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَلِيلٍ وَ أَلْأَمُ خَدِينٍ
پس اگر روزى بلغزد و محتاج كمك آنان گردد، بدترين رفيق و سرزنش كننده‌ترين دوست خواهند بود

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir