من خطبة له عليه‌السلام في الموعظة و بيان قرباه من رسول اللّه
ترجمه خطبه 175

أَيُّهَا اَلنَّاسُ غَيْرُ اَلْمَغْفُولِ عَنْهُمْ وَ اَلتَّارِكُونَ اَلْمَأْخُوذُ مِنْهُمْ
اى بى خبرانى كه آنى مورد غفلت نيستيد، و اى ترك كنندگان فرامين الهى كه از تمامى كارهايتان بازخواست مى‌شويد

مَا لِي أَرَاكُمْ عَنِ اَللَّهِ ذَاهِبِينَ وَ إِلَى غَيْرِهِ رَاغِبِينَ
شما را چه شده است كه از خداى خود روى گردان و به غير او گرايش داريد

كَأَنَّكُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعًى وَبِيٍّ وَ مَشْرَبٍ دَوِيٍّ
چونان چار پايانى كه چوپان آنها را در بيابانى و با خيز، و آب‌هايى بيمارى‌زا رها كرده است

وَ إِنَّمَا هِيَ كَالْمَعْلُوفَةِ لِلْمُدَى لاَ تَعْرِفُ مَا ذَا يُرَادُ بِهَا إِذَا أُحْسِنَ إِلَيْهَا تَحْسَبُ يَوْمَهَا دَهْرَهَا وَ شِبَعَهَا أَمْرَهَا
گوسفندان پروار را مى‌مانيد كه براى كارد قصّاب آماده‌اند ولى خودشان نمى‌دانند! چه آن كه هر گاه به گوسفندان با مقدارى علف نيكى كنند يك روز خود را يك عمر پندارند، و زندگى را در سير شدن شكم‌ها مى‌نگرند

وَ اَللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ كُلَّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِيعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ
سوگند به خدا، اگر بخواهم مى‌توانم هر كدام شما را از آغاز و پايان كارش، و از تمام شئون زندگى، آگاه سازم

وَ لَكِنْ أَخَافُ أَنْ تَكْفُرُوا فِيَّ بِرَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله
امّا از آن مى‌ترسم كه با اينگونه خبرها نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كافر شويد

أَلاَ وَ إِنِّي مُفْضِيهِ إِلَى اَلْخَاصَّةِ مِمَّنْ يُؤْمَنُ ذَلِكَ مِنْهُ
آگاه باشيد كه من اين اسرار گرانبها را به ياران راز دار و مورد اطمينان خود مى‌سپارم

وَ اَلَّذِي بَعَثَهُ بِالْحَقِّ وَ اِصْطَفَاهُ عَلَى اَلْخَلْقِ مَا أَنْطِقُ إِلاَّ صَادِقاً
سوگند به خدايى كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به حق برانگيخت، و او را برگزيد، جز به راستى سخن نگويم

وَ قَدْ عَهِدَ إِلَيَّ بِذَلِكَ كُلِّهِ وَ بِمَهْلِكِ مَنْ يَهْلِكُ وَ مَنْجَى مَنْ يَنْجُو وَ مَآلِ هَذَا اَلْأَمْرِ
پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم همۀ اطلاعات را به من سپرده است، و از محل هلاكت آن كس كه هلاك مى‌شود، و جاى نجات كسى كه نجات مى‌يابد، و پايان اين حكومت، همه را به من خبر داده و مرا آگاهانده است

وَ مَا أَبْقَى شَيْئاً يَمُرُّ عَلَى رَأْسِي إِلاَّ أَفْرَغَهُ فِي أُذُنَيَّ وَ أَفْضَى بِهِ إِلَيَّ
هيچ حادثه‌اى بر من نگذشت جز آن كه در گوشم نجوا كرد، و مرا مطّلع ساخت

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنِّي وَ اَللَّهِ مَا أَحُثُّكُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلاَّ وَ أَسْبِقُكُمْ إِلَيْهَا
اى مردم! سوگند به خدا من شما را به هيچ طاعتى وادار نمى‌كنم مگر آن كه پيش از آن خود، عمل كرده‌ام

وَ لاَ أَنْهَاكُمْ عَنْ مَعْصِيَةٍ إِلاَّ وَ أَتَنَاهَى قَبْلَكُمْ عَنْهَا
و از معصيتى شما را باز نمى‌دارم جز آن كه پيش از آن، ترك گفته‌ام

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir