و من وصية له عليه‌السلام للحسن و الحسين عليهماالسلام لما ضربه ابن ملجم لعنه الله
47 و از وصيّت آن حضرت (عليه السلام) است حسن و حسين عليهما السلام را چون پسر ملجم كه نفرين خدا بر او باد او را ضربت زد

أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ أَلاَّ تَبْغِيَا اَلدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا وَ لاَ تَأْسَفَا عَلَى شَيْءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا وَ قُولاَ بِالْحَقِّ وَ اِعْمَلاَ لِلْأَجْرِ وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً
شما را سفارش مى‌كنم به ترسيدن از خدا، و اين كه دنيا را مخواهيد هر چند دنيا پى شما آيد، و دريغ مخوريد بر چيزى از آن كه به دستتان نيايد، و حق را بگوييد و براى پاداش آن جهان كار كنيد، و با ستمكار در پيكار باشيد و ستمديده را يار

أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِكُمْ وَ صَلاَحِ ذَاتِ بَيْنِكُمْ فَإِنِّي سَمِعْتُ جَدَّكُمَا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يَقُولُ صَلاَحُ ذَاتِ اَلْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ اَلصَّلاَةِ وَ اَلصِّيَامِ
شما و همۀ فرزندانم و كسانم و آن را كه نامۀ من بدو رسد، سفارش مى‌كنم به ترس از خدا و آراستن كارها، و آشتى با يكديگر، كه من از جدّ شما (صلّى اللّه عليه و آله) شنيدم كه مى‌گفت: «آشتى دادن ميان مردمان بهتر است از نماز و روزۀ ساليان» .

اَللَّهَ اَللَّهَ فِي اَلْأَيْتَامِ فَلاَ تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لاَ يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي جِيرَانِكُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِيَّةُ نَبِيِّكُمْ مَا زَالَ يُوصِي بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُمْ
خدا را! خدا را! در بارۀ يتيمان، آنان را گاه گرسنه و گاه سير مداريد، و نزد خود ضايعشان مگذاريد. و خدا را! خدا را! همسايگان را بپاييد كه سفارش شده پيامبر شمايند، پيوسته در بارۀ آنان سفارش مى‌فرمود چندان كه گمان برديم براى آنان ارثى معين خواهد نمود

وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي اَلْقُرْآنِ لاَ يَسْبِقُكُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَيْرُكُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي اَلصَّلاَةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِينِكُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي بَيْتِ رَبِّكُمْ لاَ تُخَلُّوهُ مَا بَقِيتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِي اَلْجِهَادِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَلْسِنَتِكُمْ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ
و خدا را! خدا را! در بارۀ قرآن مبادا ديگرى بر شما پيشى گيرد در رفتار به حكم آن. و خدا را! خدا را! در بارۀ نماز، كه نماز ستون دين شماست. و خدا را! خدا را! در حق خانۀ پروردگارتان، آن را خالى مگذاريد چندان كه در اين جهان ماندگاريد، كه اگر حرمت آن را نگاه نداريد به عذاب خدا گرفتاريد. و خدا را! خدا را! در بارۀ جهاد در راه خدا به مالهاتان و به جانهاتان و زبانهاتان

وَ عَلَيْكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ اَلتَّبَاذُلِ وَ إِيَّاكُمْ وَ اَلتَّدَابُرَ وَ اَلتَّقَاطُعَ لاَ تَتْرُكُوا اَلْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَلنَّهْيَ عَنِ اَلْمُنْكَرِ فَيُوَلَّى عَلَيْكُمْ شِرَارُكُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلاَ يُسْتَجَابُ لَكُمْ
بر شما باد به يكديگر پيوستن و به هم بخشيدن. مبادا از هم روى بگردانيد، و پيوند هم را بگسلانيد. امر به معروف و نهى از منكر را وامگذاريد كه بدترين شما حكمرانى شما را بر دست گيرند! آن گاه دعا كنيد و از شما نپذيرند

ثُمَّ قَالَ يَا بَنِي عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ لاَ أُلْفِيَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ اَلْمُسْلِمِينَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ أَلاَ لاَ تَقْتُلُنَّ بِي إِلاَّ قَاتِلِي
پسران عبد المطلب! نبينم در خون مسلمانان فرو رفته‌ايد و دستها را بدان آلوده و گوييد امير مؤمنان را كشته‌اند! بدانيد جز كشندۀ من نبايد كسى به خون من كشته شود

اُنْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لاَ تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم يَقُولُ إِيَّاكُمْ وَ اَلْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْكَلْبِ اَلْعَقُورِ
بنگريد! اگر من از اين ضربت او مردم، او را تنها يك ضربت بزنيد و دست و پا و ديگر اندام او را مبريد كه من از رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) شنيدم مى‌فرمود: «بپرهيزيد از بريدن اندام مرده هر چند سگ ديوانه باشد.»!