وَ سَمِعَ رَجُلاً يَقُولُ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا إِنّٰا لِلّٰهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَ قَوْلَنَا وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ
و شنيد كه مردى مى‌گويد « إِنّٰا لِلّٰهِ‌ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌» » فرمود: گفتۀ ما «ما از آن خداييم» اقرار ما است به بندگى و گفتۀ ما كه «به سوى او باز مى‌گرديم» اقرار است به تباهى و ناپايندگى