وَ قَالَ عليه‌السلام عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ اَلْفَقْرَ اَلَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ اَلْغِنَى اَلَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِي اَلدُّنْيَا عَيْشَ اَلْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي اَلْآخِرَةِ حِسَابَ اَلْأَغْنِيَاءِ
و فرمود: از بخيل در شگفتم، به فقرى مى‌شتابد كه از آن گريزان است و توانگريى از دستش مى‌رود كه آن را خواهان است، پس در اين جهان چون درويشان زيد، و در آن جهان چون توانگران حساب پس دهد

وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ اَلَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً
و از متكبّرى در شگفتم كه ديروز نطفه بود و فردا مردار است

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اَللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اَللَّهِ
و از كسى در شگفتم كه در خدا شك مى‌كند و آفريده‌هاى خدا پيش چشمش آشكار است

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ اَلْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى اَلْمَوْتَى
و از كسى در شگفتم كه مردن را از ياد برده و مردگان در ديده‌اش پديدار

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ اَلنَّشْأَةَ اَلْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى اَلنَّشْأَةَ اَلْأُولَى
و از كسى در شگفتم كه زنده شدن آن جهان را نمى‌پذيرد، و زنده شدن بار نخستين را مى‌بيند

وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ اَلْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ اَلْبَقَاءِ
و در شگفتم از آن كه به آبادانى ناپايدار مى‌پردازد و خانۀ جاودانه را رها مى‌سازد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir