هوش مصنوعی:
امام علی(ع) فرمودند: کسی که با دست کوتاه (نعمت محدود خود) بخشش کند، خداوند با دست بلند (نعمت بی‌پایان خود) به او پاداش می‌دهد. رضی توضیح می‌دهد که این حدیث اشاره به این دارد که حتی بخشش‌های کوچک انسان در راه خیر، پاداشی بزرگ از سوی خداوند دارد. نعمت انسان در مقایسه با نعمت خداوند کوتاه و محدود است، چرا که تمام نعمت‌ها از خداوند سرچشمه می‌گیرند.
رده سنی:
16+
مفاهیم مطرح‌شده در این متن مانند بخشش، نعمت‌های الهی و مقایسه نعمت انسان و خداوند، نیاز به درک نسبتاً بالایی دارد که معمولاً از سن نوجوانی به بعد قابل درک است. همچنین، این متن می‌تواند برای بزرگسالان نیز مفید باشد چرا که مفاهیم عمیق اخلاقی و اعتقادی را دربرمی‌گیرد.
نتیجه انفاق
وَ قَالَ عليه‌السلام مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ اَلْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ اَلطَّوِيلَةِ
و فرمود: آن كه با دست كوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند
قال الرضي و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا
مى‌گويم: معنى آن اين است كه آنچه آدمى از مال خود در راه نيكى و نيكوكارى بخشد، هرچند اندك بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسيار دهد
و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين ففرق عليه‌السلام بين نعمة العبد و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة
و دو دست در اينجا دو نعمت است و امام ميان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد، نعمت بنده را دست كوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد
لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع
چه نعمتهايى خدا همواره از نعمتهاى آفريدگان فراوانتر است و افزون چرا كه نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آن جاست .
و فرمود: آن كه با دست كوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند
قال الرضي و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا
مى‌گويم: معنى آن اين است كه آنچه آدمى از مال خود در راه نيكى و نيكوكارى بخشد، هرچند اندك بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسيار دهد
و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين ففرق عليه‌السلام بين نعمة العبد و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة
و دو دست در اينجا دو نعمت است و امام ميان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد، نعمت بنده را دست كوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد
لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع
چه نعمتهايى خدا همواره از نعمتهاى آفريدگان فراوانتر است و افزون چرا كه نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آن جاست .
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تفاوت عدل و احسان
گوهر بعدی:نهی از جنگ طلبی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
