وَ قَالَ عليه‌السلام مَا كَانَ اَللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ اَلشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ اَلزِّيَادَةِ
و فرمود: خدا در سپاس گفتن را بر بنده‌اى نمى‌گشايد حالى كه در نعمت را به روى او ببندد

وَ لاَ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ اَلدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ اَلْإِجَابَةِ وَ لاَ لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ اَلتَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ اَلْمَغْفِرَةِ
و در دعا را بر روى او باز نمى‌كند و در پذيرفتن را بر وى فراز. و در توبه را به روى بنده نمى‌گشايد و در آمرزش را بر وى ببندد و استوار نمايد