نماز در طاق کسرى
نویسنده گوید: چون زائر به زیارت سلمان مشرّف شد، پس از زیارت دو وظیفه دیگر دارد:
اول:
«نماز خواندن در طاق کسری»، دو رکعت یا بیشتر، چون آنجا مصلّای حضرت امیرمؤمنان است.
دوم:
«زیارت جناب حذیفة بن الیمان» که از بزرگان اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و خاصان امیرمؤمنان (علیه السلام) است.
[اولین وظیفه بعد از زیارت جناب سلمان در شهر مدائن] نماز خواندن در طاق کسری، «دو رکعت» یا بیشتر [است]، چون آنجا مصلّای حضرت امیرمؤمنان است.
از عمّار ساباطی روایت شده است: که امیرمؤمنان به مداین آمد و در ایوان کسری نزول فرمود، درحالی که دلف بن بحیر با او بود، در آنجا نماز خواند، پس از آن برخاست و به دلف فرمود: با من برخیز؛ و جماعتی از اهل ساباط در خدمت آن حضرت بود، در منازل کسری گردش کرد و به دلف می فرمود: برای کسری در این مکان چنین و چنان بوده و دلف می گفت: به خدا قسم چنین است که می فرمایی، پس با آن جماعت در تمام آن مواضع گردش کرد و دلف می گفت: ای سید و مولای من، شما چنان به این مکان ها آگاهی دارید که گویا شما این چیزها را در این مکان ها نهاده اید!
روایت شده: وقتی حضرت بر مداین مرور می فرمود و آثار کسری و خرابی آن را مشاهده می کرد، یکی از افرادی که در خدمت آن حضرت بود، از روی عبرت این شعر را خواند:
جَرَتِ الرِّیاحُ عَلَی رُسُومِ دِیارِهِمْ
فَکأَنَّهُمْ کانُوا عَلی مِیعادِ
بادها بر خرابه های دیارشان وزید
گویا اینان بر وعده گاهی بوده اند
حضرت فرمود: چرا نخواندی:
«کمْ تَرَکوا مِنْ جَنّاتٍ وَ عُیونٍ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کرِیمٍ وَ نَعْمَةٍ کانُوا فِیها فاکهِینَ کذلِک وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِینَ فَما بَکتْ عَلَیهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ»
چه بسیار باغ ها و چشمه سارهایی که [پس از نابودشدنشان] برجای گذاشتند و نیز کشتزارها و جایگاهی با ارزش و نعمت هایی که در آن ها عیاشی و خوش گذرانی می کردند، [آری عاقبتشان] چنین [بود] و ما همه [آنچه در اختیار داشتند] را به قومی دیگر انتقال دادیم، [پس از غرق شدنِ فرعونیان] نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین و نه [برای جبران جنایاتشان] مهلت یافتند.
پس از آن فرمود:
إِنَّ هَؤُلاءِ کانُوا وَارِثِینَ فَأَصْبَحُوا مَوْرُوثِینَ، لَمْ یشْکرُوا النِّعْمَةَ فَسُلِبُوا دُنْیاهُمْ بِالْمَعْصِیةِ، إِیاکمْ وَکفْرَ النِّعَمِ لَاتَحُِلُّ بِکمُ النِّقَمُ.
البته آنان وارث بودند، اما اکنون ارث برده شده اند، نعمت را شکر نکردند، در نتیجه دنیایشان بر اثر معصیت از دستشان گرفته شد، از ناسپاسی نسبت به نعمت بپرهیزید تا گرفتاری ها و بدبختی ها بر شما فرود نیاید.
فقیر گوید: حاصل این معنی را حکیم خاقانی در قالب شعر آورده، آنجا که فرموده:
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان
ایـــوان مـــــدائن را آیینـه عبــرت دان
پرویـز کـه بنهـــادی بر خـوان تره زرّین
زرّین تره کو برخــوان، رو «کـم تَرَکوا» برخوان
اول:
«نماز خواندن در طاق کسری»، دو رکعت یا بیشتر، چون آنجا مصلّای حضرت امیرمؤمنان است.
دوم:
«زیارت جناب حذیفة بن الیمان» که از بزرگان اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و خاصان امیرمؤمنان (علیه السلام) است.
[اولین وظیفه بعد از زیارت جناب سلمان در شهر مدائن] نماز خواندن در طاق کسری، «دو رکعت» یا بیشتر [است]، چون آنجا مصلّای حضرت امیرمؤمنان است.
از عمّار ساباطی روایت شده است: که امیرمؤمنان به مداین آمد و در ایوان کسری نزول فرمود، درحالی که دلف بن بحیر با او بود، در آنجا نماز خواند، پس از آن برخاست و به دلف فرمود: با من برخیز؛ و جماعتی از اهل ساباط در خدمت آن حضرت بود، در منازل کسری گردش کرد و به دلف می فرمود: برای کسری در این مکان چنین و چنان بوده و دلف می گفت: به خدا قسم چنین است که می فرمایی، پس با آن جماعت در تمام آن مواضع گردش کرد و دلف می گفت: ای سید و مولای من، شما چنان به این مکان ها آگاهی دارید که گویا شما این چیزها را در این مکان ها نهاده اید!
روایت شده: وقتی حضرت بر مداین مرور می فرمود و آثار کسری و خرابی آن را مشاهده می کرد، یکی از افرادی که در خدمت آن حضرت بود، از روی عبرت این شعر را خواند:
جَرَتِ الرِّیاحُ عَلَی رُسُومِ دِیارِهِمْ
فَکأَنَّهُمْ کانُوا عَلی مِیعادِ
بادها بر خرابه های دیارشان وزید
گویا اینان بر وعده گاهی بوده اند
حضرت فرمود: چرا نخواندی:
«کمْ تَرَکوا مِنْ جَنّاتٍ وَ عُیونٍ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کرِیمٍ وَ نَعْمَةٍ کانُوا فِیها فاکهِینَ کذلِک وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِینَ فَما بَکتْ عَلَیهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ»
چه بسیار باغ ها و چشمه سارهایی که [پس از نابودشدنشان] برجای گذاشتند و نیز کشتزارها و جایگاهی با ارزش و نعمت هایی که در آن ها عیاشی و خوش گذرانی می کردند، [آری عاقبتشان] چنین [بود] و ما همه [آنچه در اختیار داشتند] را به قومی دیگر انتقال دادیم، [پس از غرق شدنِ فرعونیان] نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین و نه [برای جبران جنایاتشان] مهلت یافتند.
پس از آن فرمود:
إِنَّ هَؤُلاءِ کانُوا وَارِثِینَ فَأَصْبَحُوا مَوْرُوثِینَ، لَمْ یشْکرُوا النِّعْمَةَ فَسُلِبُوا دُنْیاهُمْ بِالْمَعْصِیةِ، إِیاکمْ وَکفْرَ النِّعَمِ لَاتَحُِلُّ بِکمُ النِّقَمُ.
البته آنان وارث بودند، اما اکنون ارث برده شده اند، نعمت را شکر نکردند، در نتیجه دنیایشان بر اثر معصیت از دستشان گرفته شد، از ناسپاسی نسبت به نعمت بپرهیزید تا گرفتاری ها و بدبختی ها بر شما فرود نیاید.
فقیر گوید: حاصل این معنی را حکیم خاقانی در قالب شعر آورده، آنجا که فرموده:
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان
ایـــوان مـــــدائن را آیینـه عبــرت دان
پرویـز کـه بنهـــادی بر خـوان تره زرّین
زرّین تره کو برخــوان، رو «کـم تَرَکوا» برخوان
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:زیارت جناب سلمان
گوهر بعدی:زیارت جناب حذیفه بن الیمان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
