وأما حق من سرّك الله به وعلى يديه؛ فإن كان تعمدها لك حمدت الله اولا ثم شكرته على ذلك بقـدره فى موضع الجزاء و كافأته على فضل الابتداء وأرصدت له المكافأة و إن لم يكن تعمدها حمدت الله و شكرته وعلمت أنه منه ؛ توحّّـدك بها وأحببت هذا إذا كان سببا من أسباب نعم الله عليك وترجوله بعد ذلك خيرا فإن أسباب النعم بركة حيث ماكانت و إن كان لم يعتمد ولا قوة الا بالله
اما حق کسی که خداوند او را سبب سرور و خوشحالی تو قرار داده است، پس اگر با آگاهی و خواسته خودش تو را مسرور نموده است خداوند را ستایش نموده و بعد از حمد و ثنای الهی از آن شخص به اندازه ارزش کارش قدردانی کن؛ زیرا که برتری عمل او از آن جهت است که اول اقدام نموده است؛ مراقب باش تا تو نیز در او سبب سرور و خوشحالیش شوی.
و اگر ناخودآگاه و بدون قصد سبب شده است؛ خدای را سپاسگزار باش و بدان که این نعمت از ناحیه اوست که تو را به آن اختصاص داده است؛ و شخصی را که سبب سرور تو شده است دوست بدار چون سببی از اسباب نعمت‌های خداوند است و برای او طلب خیر کن زیرا که اسباب نعمت هر جا باشد مایه برکت است؛ اگرچه بدون قصد باشد و قوتی نیست مگر به خداوند متعال.

«امام سجاد علیه‌السلام»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir