هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق الهی و تسلیم در برابر قضا و قدر سخن می‌گوید. او عقل را در برابر جنون عشق ناتوان می‌داند و از شراب عشق به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به حقیقت یاد می‌کند. شاعر همچنین به نقش عشق در پاکسازی دل از تزویر و ریا اشاره می‌کند و در نهایت، همه چیز را به دست خداوند می‌سپارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و مستی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد.

شمارهٔ ۵۶۸

عقل را از جنون بنه زنجیر
که نماید کفایت از تدبیر

باری ای عشق چون خراب توئیم
چشم داریم هم زتو تعمیر

پس رضا ده دلا بحکم قضا
بسته بند را چه جای گزیر

گو بساقی که باده پیماید
تا بشوید زلوح دل تزویر

ای مصور ببین بصورت دوست
نقش مانی چه میکنی تصویر

از من ای کعبه گر خطائی رفت
حاجی البته میکند تقصیر

هر که شد مست از می عشقت
باده در او کجا کند تأثیر

باده دانی چه خاصیت دارد
فاش سازد بدوست سر ضمیر

عاشقان را شراب الفت بس
می بمعشوق ده بهر تقدیر

نظم آشفته گر پریشان است
شرح زلف تو میکند تفسیر

همه گویند وصف پادشهان
من بمدح امیر کل امیر

جز بدست خدا گشایش نیست
ایکه هستی بدام نفس اسیر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.