رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا

دوست دارم نگات کنم تو هم منو نگاه کنی
من تو رو صدا کنم تو هم منو صدا کنی

دوست دارم نگات کنم تو هم منو نگاه کنی
من تو رو صدا کنم تو هم منو صدا کنی

قربون صفات برم از راه دوری اومدم
جای دوری نمی ره اگه به من نگاه کنی

رضا رضا رضا رضا

دل من زندونیه تویی که تنها می تونی
قفسو وا کنی و پرنده رو رها کنی

رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا

میشه کنج حرمت گوشه قلب من باشه
میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی

تو غریبی و منم غریبم اما چی میشه
این دل غریبه رو با خودت آشنا کنی

دوست دارم تو ایونِ آینه ات از صبح تا غروب
من با تو صفا کنم، توهم منو دعا کنی

دلمو گره زدم به پنجره ات دارم میرم
دوست دارم تا من میام زود گره هامو وا کنی

دوست دارم که از حالا تا صبح محشر همیشه
من رضا رضا بگم تو هم منو رضا کنی

حسرت زیارت جد تو مونده بر دلم
چی میشه اگه منو راهی کربلا کنی

یا علی موسی الرضا میشه به من نگا کنی
اونقده رضا میگم تا دردمو دوا کنی

رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

شاعر: سهیل محمودی

«ترانه های کودکانه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir