هوش مصنوعی: این متن شعری است که از دل آزرده و ناامید از دنیای مادی و هوس‌های آن سخن می‌گوید. شاعر از آلودگی‌های فطرت انسان و وابستگی به بت‌های دنیوی انتقاد می‌کند و توصیه می‌کند که به دنبال عشق حقیقی و معنوی برویم تا از شر هوس‌ها رها شویم. همچنین، اشاره‌ای به عظمت عالم اکبر و عشق پاک دارد و از علی(ع) به عنوان نماد کمال و پاکی یاد می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و انتقادی ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰۸۳

تا چند در آزاری ای دل زهوسناکی
حیف است غبار آلود آئینه باین پاکی

زآلایش فطرت خاک جا کرده باین مرکز
گر تو نهی آلایش روشنتر از افلاکی

از مهر بتان بگسل کاین امر بود عاطل
زین بحر بجو ساحل با چستی و چالاکی

بیرون زجهان ایدل خیز آب و هوائی جو
کاتش بدورن دارم زین سلسله خاکی

این خار جهانم کرد و آن رخنه بجانم کرد
از دیده و دل هر روز شاید که شوم شاکی

این سلسله مویانرا وین سخت کمانانرا
سست است همه پیمان بگذر زهوسناکی

از بس بی دل رفتی رسوای جهان گشتی
آشفته بنه از سر قلاشی و بی باکی

عشقی بطلب سرمد تا بیخ هوس سوزد
کو شعله هستی را خاصیت خاشاکی

رو عالم اکبر جو زود عشق مطهر جو
یعنی که علی عالی کامد زکی و زاکی
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.