ایکه آگه نیستی از حال گوی
چنبر چوگان ببین و زگو مگوی

گر گلت را برد گلچین عندلیب
خار گو از دیده چون مژگان بروی

خرمن عشاق را آتش بیار
برق گو جز آشیان ما مجوی

چون قد موزونت و چشم ترم
سرو نه در باغ و آبی نه بجوی

ما ببوی موی جانان زنده ایم
قوت روحانیان باشد ببوی

هر که نقش مرتضی آشفته بست
نقش غیر از دیده و دل گو بشوی

خضر گو آب بقا اینجا مبر
روح گو خاک سر کویش ببوی