نشد درست به هندوستان شکسته ی ما
نماز بود درو، کار دست بسته ی ما

جدا شدیم ز همصحبتان، خوش آن روزی
که بود دسته ی گل را حسد به دسته ی ما

به خانه نیست که بتوان نمودنش به طبیب
درون سینه بود همچو میوه خسته ی ما

فغان که از پی ساغر کشیدن یاران
بساط سبزه بود شیشه ی شکسته ی ما

سلیم کاسه ی چوبین به سوی میکده بر
که تحفه است در آنجا شکسته بسته ی ما