هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند عشق، آزادگی، انتقاد از دنیا و ارزش‌های مادی، و ستایش یار می‌پردازد. شاعر از گوشه‌نشینی و دوری از تعلقات دنیوی سخن می‌گوید و عشق را بالاترین ارزش می‌داند. همچنین، به انتقاد از کسانی که تنها عیوب جهان را می‌بینند پرداخته و بر اهمیت صحبت با آزادگان تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات و استعارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۲۲۵

هوای تخت ندارد کسی که گوشه نشین است
سر و دلی که به ما داده اند تاج و نگین است

به غیر عیب جهان بر زبانشان سخنی نیست
مدار صحبت آزادگان عشق برین است

به سر رویم همه شب به کوی یار و عبث نیست
کلاه ما که چو پاپوش شبروان نمدین است

گمان زر چو ندارد دل حریص ملول است
که خنده رویی هندو ز زعفران جبین است

ز اعتماد سمند تو داغم ای شه خوبان
که هرچه هست ترا در رکاب خانه ی زین است

دل سلیم کند هر کجا اراده ی طاعت
اشاره می کند ابروی او که قبله چنین است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.