هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از عشق، هوس، تقابل میان تقوا و شهوت، و ناتوانی در ترک عشق سخن می‌گوید. شاعر از تشبیه‌های مختلف مانند یوسف و زلیخا، ساقی و زاهد، و کشتی شکسته در دریا استفاده کرده تا احساسات خود را بیان کند. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند توبه و شکستن آن در برابر عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات مانند هوس و تقابل میان تقوا و شهوت نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فلسفه دارد.

شمارهٔ ۴۰۸

رونق ناموس را چون عشق رسوا بشکند
نام یوسف چون بری، رنگ زلیخا بشکند

پیش ساقی لب ز حرف زهد و تقوی بسته ایم
کاسه ی زاهد مبادا بر سر ما بشکند!

بر من از بس منت بال هما آید گران
سایه ی او استخوانم را در اعضا بشکند

از نشاطم صحبت احباب برهم می خورد
بشکند گر توبه ی من، جام و مینا بشکند

دل چو الفت کرد با عشق نکورویان بلاست
کشتی ما چون برون آید ز دریا بشکند

ترسم از بس دست او می لرزد از شرم لبت
شیشه ی اعجاز در دست مسیحا بشکند

با دف و نی جانب میخانه می آید سلیم
کس ندیدیم توبه با این شور و غوغا بشکند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.