هوش مصنوعی:
این شعر از زبان شاعری بیان می‌شود که از دوگانگی‌ها و تناقض‌های زندگی و جامعه انتقاد می‌کند. او از بافتن شعله در آب، بافتن کتان در مهتاب، نصیحت‌های مردم که مانند دام برای مرغ کباب است، و بافتن لباس برق برای آه افلاک سخن می‌گوید. شاعر همچنین به خواب‌های پوچ و بیهوده اشاره می‌کند و در نهایت، ستارگان را به عنکبوت‌هایی تشبیه می‌کند که کفن مردم را با اضطراب می‌بافند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و انتقادی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از تصاویر و استعاره‌های به کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و ناملموس باشد.
شمارهٔ ۴۷۸
حریر شعله ی ما را در آب می بافند
کتان ما به شب ماهتاب می بافند
نصیحت دل ما می کنند مردم، بین
که دام از پی مرغ کباب می بافند
برای شعله ی عریان آه ما افلاک
لباس برق ز تار شهاب می بافند
به عشق، خواب هوس می کنی؟ برو غافل
به کارخانه ی مخمل که خواب می بافند!
ستارگان، کفن خلق را سلیم ببین
چو عنکبوت چه با اضطراب می بافند
کتان ما به شب ماهتاب می بافند
نصیحت دل ما می کنند مردم، بین
که دام از پی مرغ کباب می بافند
برای شعله ی عریان آه ما افلاک
لباس برق ز تار شهاب می بافند
به عشق، خواب هوس می کنی؟ برو غافل
به کارخانه ی مخمل که خواب می بافند!
ستارگان، کفن خلق را سلیم ببین
چو عنکبوت چه با اضطراب می بافند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
