نسیم صبحدم از موسمی نوید دهد
که سرو رعشه ز سرما به یاد بید دهد

ز برگ بید که در آب ریخت باد خزان
حباب یاد ز طاس چهل کلید دهد

هوا ز بس که خنک شد، ز بیم جان زاهد
به قیمت می گلگون زر سفید دهد

کنون که آب طراوت به سرو و بید نماند
کجاست ساقی گلچهره تا نبید دهد

سلیم دل نگذاری به رنگ و بوی بهار
که گل به باغ نشان از حنای عید دهد