هوش مصنوعی: این شعر از عشق، رنج و اشتیاق سخن می‌گوید. با استفاده از تصاویر شعری مانند خار، آتش، بلبل و گل، شاعر احساسات عمیق عاشقانه و درد دوری را بیان می‌کند. مضامینی مانند سوختن در عشق، جذب شدن به سوی معشوق مانند پروانه به سوی آتش، و پذیرش رنج‌های عشق به چشم می‌خورد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین برخی تصاویر مانند سوختن و رنج ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۳۱

لطف ساقی، خار از پهلوی آتش می کشد
شیشه ی می آب را بر روی آتش می کشد

بلبل ما آشیان در گلشنی دارد که خار
خویش را پهلوی گل بر بوی آتش می کشد

نیست از پیغام وصلم حاصلی جز سوختن
خار را یاد گلستان سوی آتش می کشد

آنچه از پهلونشینی های او من می کشم
کافرم گر خار از پهلوی آتش می کشد

از تو دوری چاره ی ما تیره بختان بود و بس
دود این سرگشتگی از خوی آتش می کشد

چون ز قسمت سر توان پیچید، کز دریا نصیب
گوش ماهی را گرفته سوی آتش می کشد!

می برد نام تو هم هرکس که یاد ما کند
حرف پروانه به گفت و گوی آتش می کشد

عشق پرورده ست از روز ازل ما را سلیم
ریشه ی خاشاک، نم از جوی آتش می کشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.