در بیابان هرکه یاد آن خم کاکل کند
جلوه چون آب روان در سایه ی سنبل کند

هرکه را افتد هوای آن لب میگون به سر
غنچه ای از گوشه ی دستار هردم گل کند

از فغان و ناله گلشن را به تنگ آورده است
باغبان امشب نمی داند چه با بلبل کند

در محبت هست تأثیری که چون نقش پری
صورت لیلی ز جیب بید مجنون گل کند

دوست از دشمن اسیر عشق نشناسد سلیم
رهرو او موج دریا را خیال پل کند