هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند گل، باده، خزان، و خورشید، مخاطب را به رهایی از تعلقات دنیوی، پاکی دل، و اتصال به معنا فرا می‌خواند. شاعر از مفاهیمی مانند فداکاری، عشق الهی، و گذشت از مادیات سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر است. همچنین برخی استعاره‌ها مانند 'باده از خون دل خویش' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.

شمارهٔ ۶۸۰

همچو گل پرده ی دل در خس و خاشاک انداز
خویش را غنچه کن و در بغل چاک انداز

باده از خون دل خویش درین باغ بنوش
چون خزان تفرقه در سلسله ی تاک انداز

خاتم جم به در میکده جوید هر کس
همچو خورشید تو هم پنجه درین خاک انداز

صوفیان چمن از شوق به وجد آمده اند
کمتر از ابر نه ای، خرقه بر افلاک انداز

ای غزال حرم آسایش اگر می خواهی
خویش را زود در آن حلقه ی فتراک انداز

مستی و منع نکرده ست کسی مستان را
دست در گردن سرو چمن ای تاک انداز

آسمان گفته به صیاد که از بی رحمی
ماهی از آب برون آور و بر خاک انداز

دل به دریا فکن ای خواجه و از باده فروش
بستان آتش و در خانه ی امساک انداز

دانه دهقان چو فشاند به زمین، می گوید
هرچه از خاک به دست آمده در خاک انداز

به هوس دامن خود را مکن آلوده سلیم
همچو آیینه به خوبان، نظر پاک انداز
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.