هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با بیانی عرفانی و اخلاقی، مخاطب را از انجام کارهای ناپسند مانند نوشیدن شراب از دست نامحرم، دشمنی با دیگران، و خودفروشی برحذر می‌دارد. شاعر توصیه می‌کند که مانند گل لاله همت داشته باشیم، آبروی خود را حفظ کنیم، و از رفتارهای ناشایست پرهیز کنیم. همچنین، از نقاش صنع (خداوند) می‌خواهد که طرحی نو در زندگی انسان بیافریند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این شعر نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری دارد که معمولاً در سنین نوجوانی و بزرگسالی قابل درک است. همچنین، برخی از اشارات مانند نوشیدن شراب ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶۹۳

باده، ای عیسی لقا از دست نامحرم مکش
گوهر ناموس را در رشته ی مریم مکش

با بد و نیک جهان در دشمنی یکرو مکن
تیغ چون خورشید تابان بر همه عالم مکش

ای که دایم خودفروشی پیشه ی خود کرده ای
خویش را همچون گهر، باری به سنگ کم مکش

در گلستان جهان از لاله همت یاد گیر
کاسه ی سر را قدح کن، می ز جام جم مکش

روز نیک و بد به یک دستور همچون تیر باش
از کشاکش چون کمان ابروی خود درهم مکش

چون گهر گردآوری کن آبروی خویش را
در سبو تا باده داری، منت زمزم مکش

همچو نیلوفر که بیند آفتاب، ای آسمان
روی خود، هرگاه می بینی مرا، درهم مکش

بعد ازین بر صفحه ی ایجاد، ای نقاش صنع
طرح نقش تازه ای کن، صورت آدم مکش

از می گلگون سلیم این توبه و پرهیز چیست
ای گل پژمرده، دامان خود از شبنم مکش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.