ما در چمن بساط تمنا فکنده ایم
بر برگ لاله طرح تماشا فکنده ایم

چون آینه ز دیدن او چشم ما پر است
یوسف به طرح، پیش زلیخا فکنده ایم

از بهر صید کردن مرغابیان اشک
مانند موج، دام به دریا فکنده ایم

در عشق، لاله را سبب اعتبار شد
داغی که ما ز سینه به صحرا فکنده ایم

نبود سلیم توبه شکستن گناه ما
این عذر را به گردن مینا فکنده ایم