هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دردها و رنج‌های عاطفی خود می‌گوید و احساس تنهایی و غربت می‌کند. او از عشق و اشتیاق به معشوق سخن می‌گوید و از بی‌توجهی دیگران به حالش شکایت دارد. تصاویر شعری مانند لاله، شمع، بلبل، و سرو قد برای بیان احساساتش به کار رفته‌اند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های ادپیچیده است که درک آن برای کودکان دشوار است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با احساسات بیان‌شده در شعر ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۹۳۴
دلم چون لاله افروزد ز داغی
شود روشن، چراغی از چراغی
به بزم آرایی این تیره طبعان
عبث چون شمع می سوزم دماغی
گل از نظاره منع او نمی کرد
اگر می داشت بلبل چشم زاغی
ز شوق سرو قدی، چند نالان
روم چون آب از باغی به باغی؟
که یاد آرد سلیم از ما غریبان؟
نمی گیرد کس از عنقا سراغی
شود روشن، چراغی از چراغی
به بزم آرایی این تیره طبعان
عبث چون شمع می سوزم دماغی
گل از نظاره منع او نمی کرد
اگر می داشت بلبل چشم زاغی
ز شوق سرو قدی، چند نالان
روم چون آب از باغی به باغی؟
که یاد آرد سلیم از ما غریبان؟
نمی گیرد کس از عنقا سراغی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
