هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از لطف و محبت کسی سخن می‌گوید که مانند خربزه‌ای شیرین و پاکیزه است. دهقان به جای آب، شربت قند به او داده است. شاعر اشاره می‌کند که هر کس نتیجه کار خود را می‌بیند و اگر کسی سخن او را نفهمد، ارزش پاسخ دادن ندارد. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که چون این شخص لایق بزم اوست، مناسب دید که او را به بهشت بازگرداند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۹ - باز فرستادن خربزه
کام بخشا! ز تو شد خربزه ای لطف مرا
همچو حوران بهشتی خوش و پاکیزه سرشت
داده دهقان عوض آب به او شربت قند
«هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت»
چون تو شیرینی هر حرف نکو می دانی
«مدعی گر نکند فهم سخن، گو سر و خشت»
بود چون لایق بزم تو، مناسب دیدم
کز بهشت آمده را باز فرستم به بهشت
همچو حوران بهشتی خوش و پاکیزه سرشت
داده دهقان عوض آب به او شربت قند
«هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت»
چون تو شیرینی هر حرف نکو می دانی
«مدعی گر نکند فهم سخن، گو سر و خشت»
بود چون لایق بزم تو، مناسب دیدم
کز بهشت آمده را باز فرستم به بهشت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - در هجو
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - بس که می ترسم میان ما و او
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
