هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از عشق، فنا در معشوق، و رسیدن به حقیقت از طریق بیخودی و فقر معنوی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند پر سوخته، خاکستر، و تیغ جفا، حالتی از سوزش عاشقانه و گذر از نفسانیات را به تصویر می‌کشد. در نهایت، همت جویا و فقر به‌عنوان راه‌نما و چتر حمایتگر معرفی می‌شوند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ی موجود در شعر برای درک و ارتباط برقرار کردن، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. نوجوانان در این سن معمولاً توانایی تحلیل چنین مضامینی را دارند.
شمارهٔ ۱۳
پرتو حسن زبس سوخته بال و پر ما
سرمهٔ دیدهٔ عنقا شده خاکستر ما
کشتهٔ عشق بتان زندهٔ جاوید بود
دم عیساست دم تیغ جفا بر سر ما
اول گام به سر منزل مقصود رسیم
بیخودی در ره تحیق بود رهبر ما
از غلاف هوس نفس برآییم چو تیغ
تا به کی در پس این پرده بود جوهر ما
مهر، نقش قدمم همت جویا باشد
چتر شاهنشهی فقر بود بر سر ما
سرمهٔ دیدهٔ عنقا شده خاکستر ما
کشتهٔ عشق بتان زندهٔ جاوید بود
دم عیساست دم تیغ جفا بر سر ما
اول گام به سر منزل مقصود رسیم
بیخودی در ره تحیق بود رهبر ما
از غلاف هوس نفس برآییم چو تیغ
تا به کی در پس این پرده بود جوهر ما
مهر، نقش قدمم همت جویا باشد
چتر شاهنشهی فقر بود بر سر ما
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
