هوش مصنوعی: شاعر در این متن از رنج‌ها و غم‌های خود می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه سینه و گنجینهٔ دلش را از اشک و آه خالی کرده است. او از تلاش برای تسلی یافتن و رهایی از غم‌های دیرینه سخن می‌گوید و به دشواری‌های این راه اشاره می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند جدایی خارا و آتش و بیرون راندن کینه از دل سخت اشاره می‌کند و در پایان، از عریانی و رهایی از تعلقات دنیوی صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غم و کینه ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۶

تهی کردم زاشک و آه امشب سینهٔ خود را
زنقد و جنس خالی ساختم گنجینهٔ خود را

بیفزاید به قدر محنت و غم رتبهٔ دلها
یکی صد می شود چون بشکنی آیینهٔ خود را

زلب بر لب نهادن کی تسلی می شوم ساقی
سرت گردم دمی بر سینه ام نه سینهٔ خود را

مکن تکلیف صهبا ساقی ارباب مروت را
چسان بیرون کنم از دل غم دیرینهٔ خود را

جدا از هم توان کردن اگر خارا و آتش را
توان برد از دل سخت تو بیرون کینهٔ خود را

نخواهد دوش تجریدت لباسی غیر عریانی
زتن جویا بیفکن خرقهٔ پشمینهٔ خود را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.