هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد و رنج خود می‌گوید و با استفاده از تصاویر طبیعی مانند موج دریا و گل، احساسات خود را بیان می‌کند. او از نازک‌بودن تن خود و تأثیرپذیری از محیط اطراف سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاطفی و غمگین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد. درک عمیق‌تر آن نیاز به تجربه و بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۱۵
ترسم که خراشد تن نازک بدنم را
از نکهت گل جامه مکن سیم تنم را
چون موج که برهم خورد از وی کف دریا
در خاک درد دل ز طپیدن کفنم را
از نکهت گل جامه مکن سیم تنم را
چون موج که برهم خورد از وی کف دریا
در خاک درد دل ز طپیدن کفنم را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
