۱۷۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵۰

تا هوای اوست دل را در قفس همچون حباب
می روم از ضعف بر باد نفس همچون حباب

مرهم ناسور دل را گشت شکر خنده ات
شد فراهم زخم اندام جرس همچون حباب

کم نگردد اشک و آه عاشقان مانند شمع
می رود از خود به آهی بوالهوس همچون حباب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.