هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند آب، بهار و گل‌ها برای بیان احساسات عمیق و دردهای پنهان استفاده می‌کند. شاعر با تصاویری مانند عکس در آب، موج شمشیرگونه و اشک‌های لبریز، غم و اندوه را به تصویر می‌کشد.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات غم‌انگیز و احساسی آن برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۴۹
افتاد عکس عارضت ای مه جبین در آب
شد موسم بهار گل آتشین در آب
شمشیر موج تیغ سیه تاب می شود
شوید سیاه بخت غمت گر جبین در آب
با اشک ریزد از مژهٔ صافست گر دلت
آری همیشه درد بود ته نشین در آب
مینای چرخ تا شده لبریز اشک ما
مانند درد اده نهان شد زمین در آب
شد موسم بهار گل آتشین در آب
شمشیر موج تیغ سیه تاب می شود
شوید سیاه بخت غمت گر جبین در آب
با اشک ریزد از مژهٔ صافست گر دلت
آری همیشه درد بود ته نشین در آب
مینای چرخ تا شده لبریز اشک ما
مانند درد اده نهان شد زمین در آب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
